ငိုခဲ့ရ ဖူးပါတယ္ ။
ဘုရားေလာင္း ငုငွက္က ေလာကၾကီးတခုလံုး မ်က္ကန္းျဖစ္ကုန္ျပီ
လို႔ေျပာခဲ့တဲ့ေနရာမွာ မ်က္
စိ(၂)မ်ိဳးရွိပါတယ္ ၊သမုတိမ်က္စိႏွင့္ ပရမတ္မ်က္စိေပါ့
၊သမုတိမ်က္စိဆိုတာလူတိုင္းမွာရွ
တဲ့မ်က္စိ ၊ပရမတ္မ်က္စိဆိုတာ လူတိုင္းမွာမရွိနိုင္တဲ့မ်က္စိ ပညာမ်က္စိ
၊ထို ပညာမ်က္စိမရွိ
တဲ့လူသည္ မ်က္ကန္းႏွင့္တူတယ္ ၊ဒါကိုရည္ရြယ္ျပီး ဘုရားေလာင္း ငုငွက္ကေဟာခဲ့တာပါ၊
ပညာသည္လည္း ေလာကီးပညာ ေလာကုတၱရာပညာ(၂)မ်ိဳးရွိပါတယ္ ၊ေလာကီးပညာကို
အဝိဇၥာက ခ်ဳပ္ကိုင္ထားပါတယ္ ။
အဝိဇၥာကခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့အတြက္ ၄င္း ေလာကီ ပညာ မ်ားမွာ တတ္လာ တိုးတက္လာသည္
ႏွင့္ အမွ် အဝိဇၥာကိုျပန္ျပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမည္ျဖစ္၏ ထိုအခါ အဝိဇၥာျဖစ္ေသာ
“ေမာဟ”မွာပို၍
ပို၍ ေထာင္လႊား ေမာက္မာ လာတတ္ပါတယ္ ၊ယင္းသို႔ ေထာင္လႊားလာေလ စိတ္ကလည္း ပူ
ေလာင္လာေလ၊စိတ္ ပူေလာင္မႈသေဘာကို ေသက လို႔ေခၚပါတယ္ ေသာကျဖစ္ရင္ ပရိေဒဝ
လည္းျဖစ္လာတယ္ ၊ပရိေဒဝျဖစ္ေတာ့ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ေတြပါျဖစ္လာေတာ့တယ္ ၊ဒီေတာ့ခါ
စိတ္ခ်မ္းသာမႈ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ တို႔ကိုမရနိုင္ေတာ့ဘူး ။
စိတ္မခ်မ္းသာမႈ ၊စိတ္ဆင္းရဲမႈကို “ေစတသိကဒုကၡ”လို႔ေခၚပါတယ္ ၊ကမၻာေပၚ လူေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားမွာ ဒီေစတသိက ဒုကၡေတြႏွင့္ နဗန္းလံုးေနၾကရပါတယ္ ၊ဒါဟာ ရုပ္ပိုင္း
ဆိုင္ရာအျမင္
အာရံုမ်ားႏွင့္ ထိုအာရံုမ်ားကို ခံစားလိုမႈတို႔အေပၚ ဦးတည္ျပီး ၾကည့္တတ္
ျမင္တတ္ ရွာတတ္ နယ္ခ်ဲ႔တတ္တဲ့ သမုတိပညာတို႔ေၾကာင္းပါ ၊ ဒီပညာေလာက္နဲ႔သာ
လုပ္တတ္ ကိုင္တတ္ ရႈ႕ျမင္
တတ္တဲ့ လူမ်ားက ိုဘုရားရွင္က ပုထုဇဥ္ လို႔ေဟာခဲ့ပါတယ္
၊“ပုထုဇၹေနာဥမၼတၱေကာ” ပုထုဇဥ္မွန္သမွ်အကုန္အရူးေတြခ်
အရူးေတြပဲ ဆိုတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ့စကားေတာ္အရ ရူးေနပံုမ်ားကိုေတာ့
ကိုယ္စီကိုယ္စီသိၾကမွာပါ
ဦးဇင္းကိုယ္တိုင္ကလည္း ရူးေနဆဲ့ပါ ၊ငါကဘယ္လိုရူးတယ္ သူကဘယ္ပံုရူးတယ္၊ စတာေတြ
ကိုေတာ့ မိမိကိုမိမိသံုးသပ္ၾကည့္ရင္သိနိ
ေဖာက္ျပန္ပံုခ်င္း မတူေသာ္လည္း လကၡဏာခ်င္းေတာ့ တူမယ္ထင္ပါတယ္ ၊အရူးတိုင္း
အရူးတိုင္းသည္“အမွားကို အမွန္ထင္-
မျမဲတာကို ျမဲတယ္ထင္-အစိုးမရတာကို အစိုးရတယ္ထင္ -ဆင္းရဲတာကို ခ်မ္းသာထင္ -ကိုယ္
မပိုင္တာကို ပိုင္တယ္ထင္-ရြံစရာေကာင္းတာကို ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္”လို႔ထင္တတ္တဲ့
ဏာ မ်ား မွာ အတူတူေတြပါ ။
ဟိုတုန္း ရြာသူၾကီးသား အရူးတစ္ေယာက္ ညေနေစာင့္အခ်ိန္ အင္းဂ်ီအိပ္ကပ္ထဲ အသျပာ
၁၀၀ ထည့္ျပီး ၊ရြာျပင္က ေတာစပ္နား ေတာဘဲရိုင္းေတြ အစာရွာစားေနတဲ့ ေရကန္ၾကီးဖက္
ထြက္လာျပီး ကန္ရိုးေပၚမွာထိုင္ေနပါတယ္ ၊တျခားရြာက ဘိန္းစားၾကီးတစ္ေယာက္လည္း
ဘိန္းစားဖို႔ အသျပာဘယ္လိုရွာရမလဲ စဥ္းစားယင္း လမ္းေလွ်ာက္လာတာ အဲဒီေရကန္ၾကီး
နား ေရာက္လာပါတယ္ ၊ကန္ရိုးေပၚတက္ ဟိုၾကည့္ သည္ၾကည့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုင္ေနတဲ့
အရူးကိုသြားေတြ႔တယ္ ။
အရူးကလည္း ရြာသူၾကီးသာဆိုေတာ့ သန္႔သန္႔ ျပန္႔ျပန္႔နဲ႔ လန္းေနတာေပါ့ ၊ဘိန္းစားကအၾကံရ
တယ္ ၊ဟုတ္ျပီ ဒီေကာင္ လန္းတယ္ဆိုျပီး အနားသြားစကားေျပာတယ္ “ဟဲ အေဆြ ခင္မ်ားကို
ၾကည့္ရတာ ေရကန္ထဲက ဘဲေတြကို သေဘာက်ေနသလိုဘဲ ဒါေတြက က်ဳပ္ေမြးထားတဲ့
ဘဲေတြဗ် ခင္မ်ားယူမွလား ယူမယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္ကို အသျပာ(၂၀၀)ေပး
အကုန္ေရာင္းမယ္ ၊
အရူးက အဟုတ္ထင္ျပီး (၂၀၀)ေတာ့မပါဘူးဗ် (၁၀၀)ဘဲပါတယ္ ဒီ (၁၀၀)နဲ႔ေရာင္းနိုင္မလား
ေပါ့ ။
ရပါတယ္ ခင္မ်ားလိုခ်င္ရင္ ေရာင္းရမွာေပါ့ ဆိုျပီး
အသျပာ(၁၀၀)ကိုယူသြားပါေလေရာ ၊ ဒါကို
အရူးၾကီးက တကယ္ထင္ အဟုတ္ထင္ျပီး အသျပာ(၁၀၀)နဲ႔ ဘဲေတြ အမ်ားၾကီးရထားလိုက္
တယ္ေပါ့ ၊ငါ့ဘဲေတြ လွလိုက္တာ ၊ငါဘဲသူေဌးျဖစ္ျပီ ၊ေဟ ဘဲေတြ အစာဝေအာင္စားၾက ၊နင္
တို႔ လွလို႔ ဝလို႔ျဖစ္ေနမွာ ငါျပန္ေရာင္းတဲ့အခါ ေဈ းေကာင္းေကာင္းရမယ္
၊တဆမွာ ႏွစ္ဆျမတ္
မယ္ ၊နင္တို႔ ဒီေရကန္မွာဘဲ အျမဲေနရမယ္ ဘယ္မွမသြားရဘူး ၊ငါနဲ႔အတုတုေနရမယ္ စေသာ
အေတြးမ်ားစြာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ ။
ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ မိုးလည္းခ်ဳပ္ေရာ ဘဲေတြအကုန္ထပ်ံသြားၾကတယ္ ၊တစ္ေကာင္မွမရလိုက္ဘူး ၊အ
ရူးၾကီး ခမ်ား ငိုျပီးက်န္ရစ္ရွာတယ္ ၊မဟုတ္တာကို အဟုတ္ထင္ခဲ့မိတဲ့
ရလဒ္ေတြေပါ့ ၊မိမိတို႔
လည္း အဲလို ထင္ခဲ့မႈေတြေၾကာင့္ ငိုခဲ့ရေပါင္းေတြလည္း မနည္းေလာက္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္
ဆက္ျပီးလည္း-----ျငိမ္းခ်မ္းေရး
No comments:
Post a Comment