ေရေပၚမွာလမ္းေလွ်ာက္လို႔ရတယ္ ။
“လံုးစံုလင္းရာ တ၌သာ” တတိယအဆင့္မွာ အကုန္ထင္ထင္လင္းလင္းျဖစ္သြားပါ
နာမ္ တို႔အေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ႏွင့္တကြ ေျပာင္းလဲေနမႈမ်ားကို
ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္သြားတဲ့
သေဘာပါ ၊ႏွာသီးဝမွာ စိတ္ကိုထားျပီး ေလဝင္ ေလထြက္ကိုရွဴ႕လိုက္တဲ့အခါ ဝင္ေလသည္
ႏွာသီးဖ်ားမွေနျပီး ႏွသီး၏ အတြင္းအသားဆိုင္ နံရံ ေမႊးညွင္းပင္
တခုခုကိုထိခတ္ ဝင္လာတတ္
ပါတယ္ ၊ထိုသို႔ ထိိေတြ႔တဲ့သေဘာကို ဥာဏ္မွာ သိေနပပါလိမည္ ။
သိတာႏွင့္ တျပိုင္တည္း အဲဒီ ထိေတြ႔မႈ ေဝဒနာဟာ ပ်က္သလား မပ်က္ဘူးလားၾကည့္ပါ ၊ပ်က္
တယ္ဆိုရင္ အနိစၥ ၊ထပ္ခါထပ္ခါပ်က္ေနျခင္းသည္ ဒုကၡ ၊မပ်က္ေအာင္ တားလို႔မရျခင္းသည္
အနတၱ ၊ဒါဟာ ရုပ္ နာမ္တို႔ အျမဲ ေျပာင္းလဲေနတတ္တဲ့ သေဘာပါ လားလို႔ ရွဴ႕
မွတ္လိုက္ရင္၊
ရုပ္ နာမ္မ်ားကို ျမဲတယ္ ခိုင္တယ္ လို႔စြဲထားတဲ့ သကၠာယ
သူ့႔အလိုလိုေျပသြားပါတယ္ ၊အရွိန္
ေလွ်ာ့က်လာတယ္ ။
ဒီလိုျဖစ္ပ်က္မႈေတြဟာ တခါပ်က္ျပီးရင္ ေနာက္မပ်က္ေတာ့ဘဲ ရက္ေပါင္းမ်ားစြ
လေပါင္းမ်ားစြ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး ၊စကၠန္႔တိုင္း မီးနစ္တိုင္း
ဗီဇနာတိုင္း ပ်က္ေနတာပါ ၊
တစ္စကၠန္႔မွာ နာမ္က ကုေဋတစ္သိန္း ရုပ္က ကုေဋတစ္ေသာင္း ပ်က္ပါတယ္
၊ဒါကိုေတာ့ ဘုရားရွင္၏ ဥာစ္ေတာ္ႏွင့္မွ ျမင္နိုင္တာပါ ၊အဲဒီထဲက မိမိတု႔ိ
ဥာဏ္စြမ္းႏွင့္ ဘယ္ႏွစ္ခုေလာက္
ျမင္နိုင္စြမ္းရွိမလဲ ရွဴ႕ၾကည့္ပါ ။
“ထိ”တဲ့သေဘာက ရုပ္ ထိတာကိုသိတာက နာမ္ ၊ဒီ ရုပ္ နာမ္ႏွစ္ပါးဟာ အၾကာၾကီးမေနပါဘူး
ထိ သေဘာကလဲ ထိျပီးတာႏွင့္ပ်က္ ၊သိ သေဘာကလဲ သိျပီးတာႏွင့္ပ်က္၊ပူသေဘာ၊ေအးသ
ေဘာ၊ ေနြးသေဘာ ၊လႈပ္သေဘာ ၊နာသေဘာမ်ားတို႔သည္လည္းအကုန္ ျဖစ္ ပ်က္၊ဒီျဖစ္ပ်က္
မ်ားကို တစ္စကၠန္႔မွာ (၁၀)ခုေလာက္ျမင္နိုင္ျပီဆိုရင္ ထိုသူ၏ သၼာဓိသည္
၊“ဥပစာရသၼာဓိ”ပါ ၊
တတိယ က်င့္စဥ္မွာ ရလာနိုင္တဲ့ သၼာဓိပါ ။
စတုတၳအဆင့္ စတုတၳက်င့္စဥ္မွာေတာ့ “စမွာျငိမ္ေလဘိ”ဆိုတဲ့အတိုင္း အကုန္ ျငိမ္းေအးသြား
ပါျပီး ၊ဒိစတုတၳအဆင့္ကို “သမထကေန ဝိပႆနာ”သို႔ကူးေေသာ ေပါင္းကူးတံတားလို႔လည္း
ေခၚပါတယ္ ၊ပီတိစေသာ ဝိပႆနာ ရန္သူမ်ားလည္းမရွိေတာ့ဘူး စိတ္ဟာအေတာ့္ကိုၾကည္
လင္သြားပါျပီ ၊ထိုင္လိုက္တာႏွင့္ သၼာဓိကိုရေတာ့တာဘဲ ၊စိတ္ကို
အျမန္စုစည္းနိုင္တယ္ ၊ေလာ
ဘ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာမ်ားကိုလည္း ထိမ္းနိုင္တယ္ ။
ဒါကို “အပၸနာသၼာဓိ”လို႔ေခၚပါတယ္ ၊အပၸနာဆိုတာ ဈ န္ပါ
၊အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္လို႔ရတယ္ ၊မိုးေပၚမွာ
လမ္းေလွ်ာက္လို႔လဲရတယ္ ၊ေျမေအာက္ထဲ ဝင္ရင္လည္းရတယ္ ၊ေရေပၚမွာ လမ္းသြားလို႔
လည္းရတယ္၊ ကိေလသာကုန္ျပီးတဲ့ရဟန္းတာ အရွင္သူျမတ္မ်ားတို႔ တန္ခိုးျပတယ္ဆိုတာ
ဒီ သၼာဓိႏွင့္ ျပၾကတာပါ ၊ေသာေသာ္ မိမိတို႔ ခ်က္ခ်င္းျပနိုင္လိမယ္ေတာ့
မထင္ပါ္နဲ႔ ေတာ္ၾကာ
“ငေတေပ” ဆရာဘုန္းၾကီးလိုျဖစ္ေနလိမယ္ ။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္
---၁၃---သို႔------အရွင္ ေရဝတ M,A(Philosophy)
“လံုးစံုလင္းရာ တ၌သာ” တတိယအဆင့္မွာ အကုန္ထင္ထင္လင္းလင္းျဖစ္သြားပါ
နာမ္ တို႔အေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ႏွင့္တကြ ေျပာင္းလဲေနမႈမ်ားကို
ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္သြားတဲ့
သေဘာပါ ၊ႏွာသီးဝမွာ စိတ္ကိုထားျပီး ေလဝင္ ေလထြက္ကိုရွဴ႕လိုက္တဲ့အခါ ဝင္ေလသည္
ႏွာသီးဖ်ားမွေနျပီး ႏွသီး၏ အတြင္းအသားဆိုင္ နံရံ ေမႊးညွင္းပင္
တခုခုကိုထိခတ္ ဝင္လာတတ္
ပါတယ္ ၊ထိုသို႔ ထိိေတြ႔တဲ့သေဘာကို ဥာဏ္မွာ သိေနပပါလိမည္ ။
သိတာႏွင့္ တျပိုင္တည္း အဲဒီ ထိေတြ႔မႈ ေဝဒနာဟာ ပ်က္သလား မပ်က္ဘူးလားၾကည့္ပါ ၊ပ်က္
တယ္ဆိုရင္ အနိစၥ ၊ထပ္ခါထပ္ခါပ်က္ေနျခင္းသည္ ဒုကၡ ၊မပ်က္ေအာင္ တားလို႔မရျခင္းသည္
အနတၱ ၊ဒါဟာ ရုပ္ နာမ္တို႔ အျမဲ ေျပာင္းလဲေနတတ္တဲ့ သေဘာပါ လားလို႔ ရွဴ႕
မွတ္လိုက္ရင္၊
ရုပ္ နာမ္မ်ားကို ျမဲတယ္ ခိုင္တယ္ လို႔စြဲထားတဲ့ သကၠာယ
သူ့႔အလိုလိုေျပသြားပါတယ္ ၊အရွိန္
ေလွ်ာ့က်လာတယ္ ။
ဒီလိုျဖစ္ပ်က္မႈေတြဟာ တခါပ်က္ျပီးရင္ ေနာက္မပ်က္ေတာ့ဘဲ ရက္ေပါင္းမ်ားစြ
လေပါင္းမ်ားစြ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး ၊စကၠန္႔တိုင္း မီးနစ္တိုင္း
ဗီဇနာတိုင္း ပ်က္ေနတာပါ ၊
တစ္စကၠန္႔မွာ နာမ္က ကုေဋတစ္သိန္း ရုပ္က ကုေဋတစ္ေသာင္း ပ်က္ပါတယ္
၊ဒါကိုေတာ့ ဘုရားရွင္၏ ဥာစ္ေတာ္ႏွင့္မွ ျမင္နိုင္တာပါ ၊အဲဒီထဲက မိမိတု႔ိ
ဥာဏ္စြမ္းႏွင့္ ဘယ္ႏွစ္ခုေလာက္
ျမင္နိုင္စြမ္းရွိမလဲ ရွဴ႕ၾကည့္ပါ ။
“ထိ”တဲ့သေဘာက ရုပ္ ထိတာကိုသိတာက နာမ္ ၊ဒီ ရုပ္ နာမ္ႏွစ္ပါးဟာ အၾကာၾကီးမေနပါဘူး
ထိ သေဘာကလဲ ထိျပီးတာႏွင့္ပ်က္ ၊သိ သေဘာကလဲ သိျပီးတာႏွင့္ပ်က္၊ပူသေဘာ၊ေအးသ
ေဘာ၊ ေနြးသေဘာ ၊လႈပ္သေဘာ ၊နာသေဘာမ်ားတို႔သည္လည္းအကုန္ ျဖစ္ ပ်က္၊ဒီျဖစ္ပ်က္
မ်ားကို တစ္စကၠန္႔မွာ (၁၀)ခုေလာက္ျမင္နိုင္ျပီဆိုရင္ ထိုသူ၏ သၼာဓိသည္
၊“ဥပစာရသၼာဓိ”ပါ ၊
တတိယ က်င့္စဥ္မွာ ရလာနိုင္တဲ့ သၼာဓိပါ ။
စတုတၳအဆင့္ စတုတၳက်င့္စဥ္မွာေတာ့ “စမွာျငိမ္ေလဘိ”ဆိုတဲ့အတိုင္း အကုန္ ျငိမ္းေအးသြား
ပါျပီး ၊ဒိစတုတၳအဆင့္ကို “သမထကေန ဝိပႆနာ”သို႔ကူးေေသာ ေပါင္းကူးတံတားလို႔လည္း
ေခၚပါတယ္ ၊ပီတိစေသာ ဝိပႆနာ ရန္သူမ်ားလည္းမရွိေတာ့ဘူး စိတ္ဟာအေတာ့္ကိုၾကည္
လင္သြားပါျပီ ၊ထိုင္လိုက္တာႏွင့္ သၼာဓိကိုရေတာ့တာဘဲ ၊စိတ္ကို
အျမန္စုစည္းနိုင္တယ္ ၊ေလာ
ဘ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာမ်ားကိုလည္း ထိမ္းနိုင္တယ္ ။
ဒါကို “အပၸနာသၼာဓိ”လို႔ေခၚပါတယ္ ၊အပၸနာဆိုတာ ဈ န္ပါ
၊အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္လို႔ရတယ္ ၊မိုးေပၚမွာ
လမ္းေလွ်ာက္လို႔လဲရတယ္ ၊ေျမေအာက္ထဲ ဝင္ရင္လည္းရတယ္ ၊ေရေပၚမွာ လမ္းသြားလို႔
လည္းရတယ္၊ ကိေလသာကုန္ျပီးတဲ့ရဟန္းတာ အရွင္သူျမတ္မ်ားတို႔ တန္ခိုးျပတယ္ဆိုတာ
ဒီ သၼာဓိႏွင့္ ျပၾကတာပါ ၊ေသာေသာ္ မိမိတို႔ ခ်က္ခ်င္းျပနိုင္လိမယ္ေတာ့
မထင္ပါ္နဲ႔ ေတာ္ၾကာ
“ငေတေပ” ဆရာဘုန္းၾကီးလိုျဖစ္ေနလိမယ္ ။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္
---၁၃---သို႔------အရွင္ ေရဝတ M,A(Philosophy)
No comments:
Post a Comment