ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၂၃)

          ရူးခဲ့ဖူးတယ္ ။
တခ်ိဳ႔ ဆို ရူးေတာင္သြားတယ္ ၊ဇာတ္ေတာ္ထဲက သိဝီမင္းၾကီးဆို ဥမၼာဒႏၱီရဲ့ အလွပကိုျမင္တာ
ႏွင့္ တခါတည္း ရူးသြားတယ္ ၊အျခားမင္းၾကီး တစ္ပါးလည္း သုဇာတာ အမ်ိဳးသၼီးကိုေတြ႔တာႏွင့္
သည္းေျခေတြပ်က္ျပီး အရူးစာရင္းဝင္သြားရွွာတယ္၊အစြဲလမ္း ဥပါဒန္ ၾကီးလြန္းလို႔ ရူးခဲ့ဖူးသူ
ေတြပါ ၊ဒီကေန႔ေခတ္ဆို ရူးရံုမက ေသေတာင္ေသၾကေသးတယ္ ၊ဦးဇင္း မႏၱေလး စာသင္တုန္း
က ဆြမ္းတကာမၾကီးရဲ့ သၼီးတစ္ေယာက္ သူ႔ခ်စ္သူကို မိဘေတြသေဘာမတူလို႔ ခြဲးပစ္လိုက္တဲ့
အတြက္ အဆိပ္စားျပီး ေသသြားတယ္ ။

ဒါေၾကာင့္ အာယတန တခုႏွင့္ တခုတို႔ ထိခိုက္ ေပါင္းဆံုမိၾကျပီဆိုရင္ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ေပၚ
လာတဲ့ အစြဲ မ်ားကို ထိမ္းခ်ဳပ္နိုင္ဖို႔ စိတ္စြမ္းအင္ စိတ္စည္းကမ္း သၼာဓိ ႏွင့္ ဟုတ္ မဟုတ္ မွန္
မမွန္ ရွိ မရွိကိုတို႔ကို ယထာဘူတက်က် ရႈ႕ျမင္နိုင္စြမ္းေသာ ပညာ ရွိဖို႔ သိပ္အေရးၾကီးပါတယ္
တျခားအာယတနတို႔ ေပါင္းဆံုမိရင္လည္း ဒီအတိုင္းပါဘဲ ၊ေသာတပသာဒ အၾကည္ဓာတ္ေလး
ႏွင့္ အျပင္က သဒၵါရံု အသံတို႔ တိုက္ဆိုင္မိေတာ့လည္း ေကာင္းတယ္ မေကာင္း လိုက္ျပီးေတာ့
စြဲ ။
ဃာနပသာဒ ႏွာေခါင္း အၾကည္ဓာတ္ကေလး မွာ အျပင္က ဂႏၳ အနံ႔သက္တခုခုလာထိျပန္
လည္း ေမႊးတယ္ မေမႊးဆိုျပီး စြဲ၊ ဇီဝွါပသာဒ လွ်ာအၾကည္ဓာတ္မွာ အျပင္က ရသ အစာအဟာ
ရတခုခုထိမိရင္လည္း ေကာင္းလိုက္တာ အရသာရွိလိုက္တာစသည္ျဖင့္ စြဲ၊လူသားစားတဲ့ေပါရိ
သာဓ သည္လည္း ဒီရသာရံု၏ အစြဲကို မျဖဳတ္နိုင္ခဲ့လို႔ လူသားစားဆိုတဲ့ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ဘဝေတြ
ပ်က္ခဲံရတာပါ ၊စြတ္စိုေနတဲ့ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ ခႏၵာ ကာယပသာဒ ကိုယ္အၾကည္ဓာတ္မွာ အျပင္
က ေဖာတဗၼာရံု ထိေတြ႔စရာ တခုခုကလာျပီး ထိေတြ႔တဲ့အခါမွာလည္း ေကာင္းတယ္ မေကာင္း
ခြဲျပီး ထိေတြ႔မႈရဲ႔ အရသာကို စြဲျပန္တယ္ ။

မနာယတန စိတ္အၾကည္ဓာတ္မွာ အျပင္က ဓမၼယတန ဓမၼာရံု ေတြးစရာ ၾကံစရာ တခုခုႏွင့္
ေတြ႔လာေတာ့လည္း ငါ့ အၾကံ ငါ့အေတြး ငါ့အျမင္ႏွင့္ စြဲလာတယ္ ၊အကုန္ အစြဲေတြခ်ည္းျဖစ္
လာေတာ့တယ္ ၊ေလာကလို႔ေခၚတဲ့ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔၏ အတြင္းသႏၱန္မွာရွိေသာ အာယတန
မ်ားက အျပင္မွာရွိတဲ့ အာယတနေတြကို စြဲေနတာပါ ၊အတြင္း အာယတန(၆)ပါးက အျပင္ အာ
ယတန(၆)ပါးကိုစြဲယူထားတယ္ ၊ဒါေၾကာင့္ ဘီလူးၾကီၤးေမးတဲ့ ေလာက ကဘာကိုစြဲယူထားသ
လဲဲ? ဆိုတဲ့တတိယေမးခြနးကို ဘုရားရွင္ က အာယတနေတြကိုစြဲတာဘဲလို႔ ေျဖလိုက္တာပါ ၊
စတုတၳေမးခြန္းကေတာ့ ----
ေလာကၾကီး ဘာေၾကာင့္ဆင္းရဲေနတာလဲ ၊ဘာေၾကာင့္ပူေလာင္ေနတာလဲ ၊ဘာေၾကာင့္ တုန္
လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားေနတာလဲ၊ဘာေၾကာင့္ေမာပန္းေနတာလဲ ၊ဘာေၾကာင့္ညဥ္းညဴေနတာလဲ?
ဒါကိုလည္း ဘုရားရွင္က အာယတနေတြေၾကာင့္ ေလာကၾကီး ပူေလာင္ေနတယ္ ၊တုန္လႈပ္ေန
တယ္ ၊ေမာပန္းေနတယ္ ၊ညဥ္းညဴေနတယ္လို႔သာ ေျဖပါတယ္ ၊ဒီေတာ့ ေလာကဆိုတာ လူ နတ္ ျဗဟၼာ(၃)မ်ိဳးကိုေခၚတာပါ ၊ဒီ(၃)မ်ိဳးထဲက မိမိတို႔အပါဝင္ လူ႔ေလာကကိုသာၾကည့္ပါ လူ

ေတြဟာ ဘယ္ထိဆင္းရဲေနျပီလဲ ။---ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္(၂၄)--သို႔-----အရွင္ ေရဝတ(M.A)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၂၂)

       မေတြ႔ရ မေနနိုင္ေအာင္ ။
“အာယတန”ေတြျဖစ္လို႔ ေလာကျဖစ္လာတယ္လို႔ ဘုရားရွင္က ေျဖပါတယ္ ၊လူတိုင္းလူတိုင္း
သက္ရွိတိုင္း သက္ရွိတိုင္း တို႔၏ ကိုယ္မွာရွိတဲ့တရားပါ ၊အေရတြက္အေနႏွင့္ေျပာရရင္(၁၂)ပါး
ေတာင္ရွိပါတယ္ ၊“စကၡာယတန-ေသာတာယတန-ဃာနာယတန-ဇီဝွါယတန-ကာယာယတန-
မနာယတန”(၆)ပါး ဒီအာယတန(၆)ပါးသည္ လူတို႔၏ ကိုယ္အတြင္းမွာ ရွိတဲ့တရားေတြမို႔လို႔ အတြင္း အာယတန လို႔ေခၚပါတယ္ ၊စကၡာယတန-မ်က္စိ-ေသာတာယတန-နား-ဃာနာယတ
န-ႏွာေခါင္း-ဇီဝွါယတန-လွ်ာ -ကာယာယတန-ကာယ- မနာယတန-စိတ္။
 မ်က္စိဆိုေသာ္လည္း နဂိုပကတိရွိေနတဲ့ မ်က္စိ မ်က္လံုးကိုေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊၄င္းမ်က္လံုး
ထဲမွာ ႏွမ္းေစ့ပမာဏ ရွိတဲ့ ပသာဒ အၾကည္ဓာတ္ကေလးကိုသာ စကၡာယတနလို႔ေခၚတာပါ
တျခား အာယတနမ်ားမွာလည္း ဒီအတိုင္းမွတ္ပါ ၊ေသာေသာ္ ကာယာယတနမွာေတာ့ နည္းနည္းထူးပါတယ္ ကာယပသာဒဟာ ေျခာက္ေသြးတဲ့ေနရာမ်ားျဖစ္တဲ့ ေျခသည္း လက္သည္း ဆံပင္ စသည့္အဂၤါ ဆစ္ပိုင္းေတြမွာမရွိပါ ၊စိုတဲ့ေနရာေလာက္မွာသာ ကာယပသာ
ဒရွိပါတယ္ ။
ဒီတရားမ်ားဟာ ကလလရည္ၾကည္ သေႏ¨တည္ကတည္းက ရွိႏွင္းေနတဲ့တရားေတြပါ၊ဒီအ
တြင္း အာယတန(၆)ပါးျဖစ္လို႔ ေလာကျဖစ္လာတယ္၊ေလာကျဖစ္လို႔ အာယတနေတြျဖစ္လာ
တာမဟုတ္ပါဘူး ၊ဘုရားရွင္က“ဆသုဓေမၼသုအာယတေနသုေလာေကာသမုပေႏၷာ”(၆)ပါး
ေသာအာယတနေတြျဖစ္လို႔ ေလာကျဖစ္တာလို႔ ပထမေမးခြန္းကို ေျဖလိုက္ပါတယ္ ၊ဘီလူး
ၾကီးက ဒုတိယထပ္ျပီးေမးပါတယ္ လူေတြက ဘာေၾကာင့္ ေလာကေလာက ေခၚေနေျပာေန
ၾကတာပါလဲ? ။
လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ေလာကေလာကဆိုတာလည္း ဒီအာယတန(၆)ပါးဘဲ ၊တည္ျမဲမႈမရွိ
အျမဲ ျဖစ္တတ္ ပ်က္တတ္တဲ့သေဘာေၾကာင့္ “လုဇတိပလုဇတီတိေလာေကာ”လို႔ ဘုရားရွင္
ေျဖပါတယ္ ။
တတိယဆက္ျပီးေမးပါတယ္ ေလာကက ဘာကိုစြဲယူထားပါသလဲ? ၊ ဘုရားရွင္ကေတာ့ ဒီအာ
ယတနကိုဘဲ စြဲယူထားတယ္လို႔ ေျဖပါတယ္၊စြဲယူထားတယ္ဆိုတဲ့ စကားကိုနားလည္ဖို႔ ေလာ
က(၃)ပါးကိုၾကည့္ပါ ေလာကသည္ လူ႔ေလာက နတ္ေလာက ျဗဟၼာ ေလာက-၃-မ်ိဳးရွိပါတယ္
အဲဒီ ေလာက ၃ ပါးမွာရွိတဲ့ လူေတြ နတ္ေတ ြျဗဟၼာေတြ ကဘာေတြကို စြဲေနၾကတာလဲ ဘာ
ေတြကို ခင္တြယ္ေနၾကတာလဲလို႔ေမးတာပါ ၊ဘုရားရွင္အေျဖက အာယတနေတြကိုဘဲ စြဲတယ္၊
ခင္တယ္လို႔ေျဖပါတယ္ ။စြဲပံုစြဲနည္းနားလည္ေအာင္ အျပင္အာယတန(၆)ပါးကိုၾကည့္ပါ“ရူပါယ
တန-ရုပ္အဆင့္ရူပါရံု-သဒၵါယတန-အသံသဒၵါရံု-ဂႏၳာယတန-အနံ႔ဂႏၳာရံု-ေဖာတဗၼာယတန-ထိေတြ႔မႈေဖာတဗၼာရံု-ဓမၼာယတန-အသိအျမင္အၾကားအၾကံစည္စေသာဓမၼာရံုဆိုျပီး အျပင္အာ
ယတန(၆)ပါးရွိပါတယ္ ။
ဒီေတာ့ အတြင္း အာယတနႏွင့္ အျပင္အာယတနတို႔ ထိခိုက္ တိုက္ဆိုင္လာတဲ့အခါ အစြဲေတြ
ေပၚလာေတာ့တာပါဘဲ၊အတြင္း အာယတန စကၡဳ မ်က္စိ္ အၾကည္ဓာတ္ကေလးႏွင့္ အျပင္အာ
ယတနရုပ္အဆင့္ ရူပါရံုတို႔ ထိခိုက္ေတြ႔ဆံုလိုက္မိရင္ လွတယ္ ေခ်ာတယ္ တင့္တည္တယ္ ထည္ဝါတယ္ ခန္႔ျငားတယ္စသည္ျဖင့္ ျမင္လာတတ္တယ္ ၊လွတာျမင္ေတာ့လိုခ်င္တယ္၊ တက္
မက္တယ္ ခင္တြယ္တယ္ ၊အနားမွာအျမဲထားခ်င္တယ္ ၊အနားမွာအျမဲေနခ်င္တယ္ မေတြ႔ရ မျမင္ရရင္မေနနိုင္ေလာက္ေအာင္ထိျဖစ္လာတတ္တယ္ ။

                                    ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္(၂၃)---သို႔---အရွင္ ေရဝတ(M.A)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၂၁)

                       မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္၏ေျခလွမ္းမ်ား။
ဆက္ျပီးလည္း ငိုရ လြမ္းရ ေဆြးၾကရအံု႔မွာပါ ၊အမွားကို အမွန္ထင္-
မျမဲတာကို ျမဲတယ္ထင္-အစိုးမရတာကို အစိုးရတယ္ထင္ -ဆင္းရဲတာကို ခ်မ္းသာထင္ -ကိုယ္
မပိုင္တာကို ပိုင္တယ္ထင္-ရြံစရာေကာင္းတာကို ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္”လို႔ထင္ေနသေရြ႔ အရူး
ၾကီးလိုျဖစ္ေနၾကရမယ္ ၊တနည္းအားျဖင့္ ပညာ မ်က္စိမရွိလို႔ပါ ဒါကို ဘုရားရွင္က“အႏၵ” မ်က္စိကန္းေနတဲ႔လူေတြလို႔
ေဟာခဲ့ပါတယ္ ၊မ်က္မျမင္သူတစ္ေယာက္၏ ေျခလွမ္းမ်ားမွာ ဘယ္ကိုရယ္လို႔ ဦးတည္ခ်က္မရွိ
နိုင္သလို ၊ပညာ မ်က္စိမရွိသူတို႔မွာလည္း သြားရမဲ႔ ဘဝခရီးလမ္းသည္ ဦးတည္ရာမဲ့ေနတတ္ပါ
တယ္ ။
မ်က္မျမင္တစ္ေယာက္သည္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ခိ်ဳင့္ထဲက်ရင္လည္းက်မယ္၊ ဆူးေျငာင့္တို႔ကို
နင္းရင္နင္းမိမယ္ ၊သစ္ပင္မ်ားကို ဝင္တိုင္ရင္လညး္တိုက္မိမယ္ ၊ေတာင္ပို႔ကိုခလႈပ္တိုက္ခ်င္ တိုက္မယ္ ၊
သူသြားရမဲ့ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္လံုးသည္ သူ႔အတြက္အႏၱရာယ္ေတြဘဲ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္ ၊ထို႔
အတူ ပညာမ်က္စိမရွိတဲ့ လူ“အႏၵ” ပညာမ်က္ကန္းတို႔သည္လည္ “ငရဲေရာက္ခ်င္ေရာက္မယ္ ၊
ပိတၱာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ ၊အသူရကယ္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ ၊တိရစၦန္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ စေသာအႏၱရာယ္
ေတြအမ်ားၾကီးပါ ။
အရင္းစစ္ေတာ့ အျမစ္ေမျမမွာဆိုသလို ဒီလိုျဖစ္ရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းမ်ားကိုၾကည့္လွ်င္ ပညတ္
မ်က္စိ ၊မုတိမ်က္စိေတြႏွင့္ သမုတိသစၥာေလာက္ကိုသာၾကည့္ေန ျမင္ေနၾကလို႔ပါ ၊လူတိုင္းလူ
တိုင္းတို႔ ဘဝ မျငိမ္းခ်မ္းနိုင္မႈ အားလံုးသည္ မဟုတ္တာကို အဟုတ္္ထင္ေနၾကလို႔ပါ ၊အရာရာ
ကို အရွိသေဘာႏွင့္ေတြးေေန ျမင္ေနသမွ် “ဘဝ” ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလံုးဝမရနိုင္ပါ ၊ဘဝ၏ လံုျခံဳ
ေရး ျငိမ္းခ်မ္းေရးသည္ မရွိသေဘာ၌သာေတြ႔နိုင္ ျမင္နိုင္ ရယူနိုင္ေသာအရာျဖစ္ပါတယ္၊ဤသ
ေဘာကို ပညာ မ်က္စိႏွင့္ ၾကည့္ရပါတယ္ ။
ပညာမ်က္စိ ပရမတ္မ်က္စိႏွင့္ “ပရမတၳသစၥာ”ကို ျမင္ေအာင္ ၾကည့္တတ္ ျမင္တတ္မွ မိမိတို႔
ဘဝ ျငိမ္းခ်မ္းၾကမွာပါ ၊မိမိကိုယ္တိုင္ ျငိမ္းခ်မ္းမွ ပတ္ဝန္းက်င္ ျငိမ္းခ်မ္းမည္ ပတ္ဝန္းက်င္ျငိမ္း
ခ်မ္းမွ ျမိဳ႔ ရြာျငိမ္းခ်မ္းနည္ ျမိဳ႔ ရြာျငိမ္းခ်မ္းမွ နိုင္ငံျငိမ္းခ်မ္းမည္ နိုင္ငံျငိမ္းခ်မ္းမွ ကမၻာျငိမ္းခ်မ္းမ
ည္ ၊ပထမဆံုးကေတာ့ မိမိကိုယ္ကိုမိမိျငိမ္းခ်မ္းေအာင္လုပ္ဖို႔ အဓိကပါ ၊ပညာမ်က္စိဆိုသည္မွာ
အရွိသေဘာ ပညတ္ကိုေက်ာ္လြန္ျပီး မရွိသေဘာ ပရမတ္ကိုျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္တဲ့“ေလာ
ကုတၱရာ”ပညာပါ ။
ဘုရားရွင္ ဓမၼစကၠသုတ္ကိုေဟာေနခ်ိန္ တခုေသာ ညေနခ်မ္းမွာ “ေဟမဝတဘီလူး ႏွင့္ အိႏၵိ
ယဘီ လူး”တို႔ ေရာက္ရွိလာျပီး ေဟမဝတဘီလူးက ဘုရားရွင္အား ေမးခြန္းေတြ ေမးပါတယ္
၁။ အရွင္ ဘုရား ေလာကဟာဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတာလဲ?
၂။ဘာေၾကာင့္လူေတြက ေလာက ေလာကဟူ၍ေခၚ ေနၾကတာလဲ?
၃။ေလာကက ဘာေတြကိုစြဲယူထားပါသလဲ?
၄။ေလာကဘာေၾကာင့္ဆင္းရဲေနတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ပင္ပန္းေနတာလဲ ၊ဘာေၾကာင့္ ညဥ္းညဴ
ေနတာလဲ ၊ဘာေၾကာင့္တုန္ရီေနတာလဲ ၊ဘာေၾကာင့္ ပူဟစ္ေနတာလဲ?
ဆိုျပီး အေမး(၄)ခ်က္ ျပႆနာ(၄)ခုကိုလာျပီးေမးပါတယ္ ၊စာဖတ္သူတို႔လည္းေသခ်ာမွတ္
ထားၾကပါ ၊ေလာက ဘာေၾကာင့္ျဖစ္တာလဲ ၊ဘာေၾကာင့္ေလာက ျဖစ္လာတာလဲဆိုတဲ့ ပထမ

ဆံု ေမးခြန္းကို ဒီလိုေျဖပါတယ္ ----ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္--(၂၂)--သို႔---အရွင္ေရ၀တ (M.A)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၂၀)

                                          ငိုခဲ့ရ ဖူးပါတယ္ ။
ဘုရားေလာင္း ငုငွက္က ေလာကၾကီးတခုလံုး မ်က္ကန္းျဖစ္ကုန္ျပီ
လို႔ေျပာခဲ့တဲ့ေနရာမွာ မ်က္
စိ(၂)မ်ိဳးရွိပါတယ္ ၊သမုတိမ်က္စိႏွင့္ ပရမတ္မ်က္စိေပါ့
၊သမုတိမ်က္စိဆိုတာလူတိုင္းမွာရွ

ိေန
တဲ့မ်က္စိ ၊ပရမတ္မ်က္စိဆိုတာ လူတိုင္းမွာမရွိနိုင္တဲ့မ်က္စိ ပညာမ်က္စိ
၊ထို ပညာမ်က္စိမရွိ
တဲ့လူသည္ မ်က္ကန္းႏွင့္တူတယ္ ၊ဒါကိုရည္ရြယ္ျပီး ဘုရားေလာင္း ငုငွက္ကေဟာခဲ့တာပါ၊
ပညာသည္လည္း ေလာကီးပညာ ေလာကုတၱရာပညာ(၂)မ်ိဳးရွိပါတယ္ ၊ေလာကီးပညာကို
အဝိဇၥာက ခ်ဳပ္ကိုင္ထားပါတယ္ ။

အဝိဇၥာကခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့အတြက္ ၄င္း ေလာကီ ပညာ မ်ားမွာ တတ္လာ တိုးတက္လာသည္
ႏွင့္ အမွ် အဝိဇၥာကိုျပန္ျပီး ေက်းဇူးဆပ္ရမည္ျဖစ္၏ ထိုအခါ အဝိဇၥာျဖစ္ေသာ
“ေမာဟ”မွာပို၍
ပို၍ ေထာင္လႊား ေမာက္မာ လာတတ္ပါတယ္ ၊ယင္းသို႔ ေထာင္လႊားလာေလ စိတ္ကလည္း ပူ
ေလာင္လာေလ၊စိတ္ ပူေလာင္မႈသေဘာကို ေသက လို႔ေခၚပါတယ္ ေသာကျဖစ္ရင္ ပရိေဒဝ
လည္းျဖစ္လာတယ္ ၊ပရိေဒဝျဖစ္ေတာ့ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ေတြပါျဖစ္လာေတာ့တယ္ ၊ဒီေတာ့ခါ
စိတ္ခ်မ္းသာမႈ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ တို႔ကိုမရနိုင္ေတာ့ဘူး ။
စိတ္မခ်မ္းသာမႈ ၊စိတ္ဆင္းရဲမႈကို “ေစတသိကဒုကၡ”လို႔ေခၚပါတယ္ ၊ကမၻာေပၚ လူေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားမွာ ဒီေစတသိက ဒုကၡေတြႏွင့္ နဗန္းလံုးေနၾကရပါတယ္ ၊ဒါဟာ ရုပ္ပိုင္း
ဆိုင္ရာအျမင္
အာရံုမ်ားႏွင့္ ထိုအာရံုမ်ားကို ခံစားလိုမႈတို႔အေပၚ ဦးတည္ျပီး ၾကည့္တတ္
ျမင္တတ္ ရွာတတ္ နယ္ခ်ဲ႔တတ္တဲ့ သမုတိပညာတို႔ေၾကာင္းပါ ၊ ဒီပညာေလာက္နဲ႔သာ
လုပ္တတ္ ကိုင္တတ္ ရႈ႕ျမင္
တတ္တဲ့ လူမ်ားက ိုဘုရားရွင္က ပုထုဇဥ္ လို႔ေဟာခဲ့ပါတယ္
၊“ပုထုဇၹေနာဥမၼတၱေကာ” ပုထုဇဥ္မွန္သမွ်အကုန္အရူးေတြခ်ည္းပါ ။
အရူးေတြပဲ ဆိုတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ့စကားေတာ္အရ ရူးေနပံုမ်ားကိုေတာ့
ကိုယ္စီကိုယ္စီသိၾကမွာပါ
ဦးဇင္းကိုယ္တိုင္ကလည္း ရူးေနဆဲ့ပါ ၊ငါကဘယ္လိုရူးတယ္ သူကဘယ္ပံုရူးတယ္၊ စတာေတြ
ကိုေတာ့ မိမိကိုမိမိသံုးသပ္ၾကည့္ရင္သိနိုင္ပါတယ္ ၊ရူးပံု
ေဖာက္ျပန္ပံုခ်င္း မတူေသာ္လည္း လကၡဏာခ်င္းေတာ့ တူမယ္ထင္ပါတယ္ ၊အရူးတိုင္း
အရူးတိုင္းသည္“အမွားကို အမွန္ထင္-
မျမဲတာကို ျမဲတယ္ထင္-အစိုးမရတာကို အစိုးရတယ္ထင္ -ဆင္းရဲတာကို ခ်မ္းသာထင္ -ကိုယ္
မပိုင္တာကို ပိုင္တယ္ထင္-ရြံစရာေကာင္းတာကို ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္”လို႔ထင္တတ္တဲ့လကၡ
ဏာ မ်ား မွာ အတူတူေတြပါ ။
ဟိုတုန္း ရြာသူၾကီးသား အရူးတစ္ေယာက္ ညေနေစာင့္အခ်ိန္ အင္းဂ်ီအိပ္ကပ္ထဲ အသျပာ
၁၀၀ ထည့္ျပီး ၊ရြာျပင္က ေတာစပ္နား ေတာဘဲရိုင္းေတြ အစာရွာစားေနတဲ့ ေရကန္ၾကီးဖက္
ထြက္လာျပီး ကန္ရိုးေပၚမွာထိုင္ေနပါတယ္ ၊တျခားရြာက ဘိန္းစားၾကီးတစ္ေယာက္လည္း
ဘိန္းစားဖို႔ အသျပာဘယ္လိုရွာရမလဲ စဥ္းစားယင္း လမ္းေလွ်ာက္လာတာ အဲဒီေရကန္ၾကီး
နား ေရာက္လာပါတယ္ ၊ကန္ရိုးေပၚတက္ ဟိုၾကည့္ သည္ၾကည့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုင္ေနတဲ့
အရူးကိုသြားေတြ႔တယ္ ။
အရူးကလည္း ရြာသူၾကီးသာဆိုေတာ့ သန္႔သန္႔ ျပန္႔ျပန္႔နဲ႔ လန္းေနတာေပါ့ ၊ဘိန္းစားကအၾကံရ
တယ္ ၊ဟုတ္ျပီ ဒီေကာင္ လန္းတယ္ဆိုျပီး အနားသြားစကားေျပာတယ္ “ဟဲ အေဆြ ခင္မ်ားကို
ၾကည့္ရတာ ေရကန္ထဲက ဘဲေတြကို သေဘာက်ေနသလိုဘဲ ဒါေတြက က်ဳပ္ေမြးထားတဲ့
ဘဲေတြဗ် ခင္မ်ားယူမွလား ယူမယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္ကို အသျပာ(၂၀၀)ေပး
အကုန္ေရာင္းမယ္ ၊
အရူးက အဟုတ္ထင္ျပီး (၂၀၀)ေတာ့မပါဘူးဗ် (၁၀၀)ဘဲပါတယ္ ဒီ (၁၀၀)နဲ႔ေရာင္းနိုင္မလား
ေပါ့ ။
ရပါတယ္ ခင္မ်ားလိုခ်င္ရင္ ေရာင္းရမွာေပါ့ ဆိုျပီး
အသျပာ(၁၀၀)ကိုယူသြားပါေလေရာ ၊ ဒါကို
အရူးၾကီးက တကယ္ထင္ အဟုတ္ထင္ျပီး အသျပာ(၁၀၀)နဲ႔ ဘဲေတြ အမ်ားၾကီးရထားလိုက္
တယ္ေပါ့ ၊ငါ့ဘဲေတြ လွလိုက္တာ ၊ငါဘဲသူေဌးျဖစ္ျပီ ၊ေဟ ဘဲေတြ အစာဝေအာင္စားၾက ၊နင္
တို႔ လွလို႔ ဝလို႔ျဖစ္ေနမွာ ငါျပန္ေရာင္းတဲ့အခါ ေဈ းေကာင္းေကာင္းရမယ္
၊တဆမွာ ႏွစ္ဆျမတ္
မယ္ ၊နင္တို႔ ဒီေရကန္မွာဘဲ အျမဲေနရမယ္ ဘယ္မွမသြားရဘူး ၊ငါနဲ႔အတုတုေနရမယ္ စေသာ
အေတြးမ်ားစြာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာနဲ႔ ။
ေပ်ာ္ေနခ်ိန္ မိုးလည္းခ်ဳပ္ေရာ ဘဲေတြအကုန္ထပ်ံသြားၾကတယ္ ၊တစ္ေကာင္မွမရလိုက္ဘူး ၊အ
ရူးၾကီး ခမ်ား ငိုျပီးက်န္ရစ္ရွာတယ္ ၊မဟုတ္တာကို အဟုတ္ထင္ခဲ့မိတဲ့
ရလဒ္ေတြေပါ့ ၊မိမိတို႔
လည္း အဲလို ထင္ခဲ့မႈေတြေၾကာင့္ ငိုခဲ့ရေပါင္းေတြလည္း မနည္းေလာက္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္
ဆက္ျပီးလည္း-----ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္---(၂၁)----သို႔------

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၁၉)

   ေလာကၾကီးမ်က္ကန္းျဖစ္ေနျပီ။
ခလႈပ္တိုက္လဲေတာ့ ပါလာတဲ့ သပိတ္ ယပ္ ေတာင္ေဝွး ေရပံုေတြ ဟိုတစ္ခုသည္တခုျပန္႔ၾကဲ
ကုန္တယ္ ၊ျဖဳတ္ခ်ည္ရုတ္ခ်ည္ျပန္သိမ္း၊ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားနဲ႔ေပါ့ အဲကေန တရားထိုင္
မဲေနရာေရာက္ေတာ့ တရားအစရွာမရေတာ့ဘူး ဒါနဲ႔ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုျပီးတခုေကာက္ဆိုလိုက္
တာ“ ဥဒကဗက” ျဖစ္သြားတယ္  အမွန္က ဒယဗၺယျဖစ္ပ်က္ကို ဥဒကဗကလုပ္လိုက္ေတာ့
“ေရဗ်ိဳင္း”ျဖစ္သြားတာေပါ့ ၊တဝါတြင္းလံုး ေရဗ်ိဳင္း ေရဗ်ိဳင္းနဲ႔ တရားမွတ္လိုက္တာ ဝါသာက်ြတ္
သြားတယ္ ဘာမွရမလာဘူး ။
ဒါေၾကာင္း ဥဒကဗကမျဖစ္ေစနဲ႔ ဒယဗၺယ လုပ္ပါ ၊ရုပ္နာမ္တို႔ျဖစ္ပ်က္ကိုရွဴ႕ပါမ်ားလာရင္ ျဖစ္
တာကိုမျမင္ေတာ့ဘဲ ပ်က္တာကိုဘဲ ျမင္လာလိမယ္ မာတဲရုပ္လည္း ပ်က္ တင္းတဲ့ရုပ္လည္း
ပ်က္ ထံုတဲ့ရုပ္လည္းပ်က္ ပူတဲ့ရုပ္လည္းပ်ိက္ ေအးတဲ့ရုပ္လည္းပ်က္ တြန္းတဲ့ရုပ္လည္းပ်က္
လႈပ္တဲ့ရုပ္လည္းပ်က္ အကုန္အပ်က္ေတြခ်ည္းေတြ႔လာလိမယ္ ၊ဒီ ဒယဗၺယဥာဏ္ႏွင့္ရွဴ႕ယင္း
ရွဴ႕ယင္းအပ်က္ေတြကိုဘဲေတြ႔ေတြ႔ေနေတာ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြျဖစ္လာတယ္ ငါသူဆိုတဲ့အတၱ
ေတြနဲ႔စြဲျပီး ။
သကၠာယ၏ေက်းက်ြန္ျဖစ္ေနရတာကိုျမင္လာတယ္ ျမင္လာေလ ေၾကာက္ေလျမင္လာေလ
ေၾကာက္ေလျဖစ္လာတယ္ ၊ဒါကို ဘယဥာဏ္ လို႔မွတ္ပါ ၊ဘယဥာဏ္ႏွင့္ ရွဴ႕တိုင္းရွဴ႕တိုင္း
ေကာင္းတယ္ အစိုးရတယ္ ပိုင္တယ္ဆိုတာတခုမွမေတြ႔ဘူး ေခြးေသေကာင္းပုတ္ကိုေပြ႔ထား
ရတဲ့လူလိုၾကာေလ စြန္႔ပစ္ခ်င္လာေလ မနစ္ျခိုက္လာေလ အရာရာကို ငါဟုပိုင္စိုးထားတဲ့အတၱ
ရဲ့ နယ္နိမိတ္အတြင္းေနရမွာကို ျငီးေငြ႔လာတယ္ ၊ထြက္ေျပးခ်င္ေပါက္လာတယ္ အဟုတ္ထင္ခဲ့
သမွ် သဲပံုေရက်ထင္လာတယ္ ဒါကို“အာဒီနဝဥာဏ္”လို႔မွတ္ပါ ။
ေလွာင္အိမ္ထဲ အခ်ုဳပ္္ေႏွာင္ခံေနရတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္သည္ ၊အခ်ိန္ႏွင့္အမွ်ထြက္
ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္စကိုရွာေဖြေနသကဲသို႔ အနားသို႔လာလာသမွ် လူအားလံုး
တျခားသတၱဝါအားလံုးတို႔ကိုလည္း သူ၏ရန္သူေတြဘဲဲလို႔ တြက္ဆ ရႈ႕ျမင္ေနသကဲသို႔ ထို
အာဒီနဝဥာဏ္ႏွင့္ မွတ္ရႈ႕ေနသူမွာလည္း မိမိတို႔က်င္လည္ေနရတဲ့(၃၁)ဘံုကို ေလွာင္အိမ္ၾကီး
လိုျမင္လာတယ္ ရူပ သဒၵ ဂႏၳ ရသ ေဖာတဗၺစေသာ အာရံုမ်ားကို ရန္သူလို အဆိပ္္သီး အဆိပ္
ရည္လိုျမင္လာတယ္ ဒီေနရာကအျမန္ဆံုးေျပးထြက္ခ်င္တဲ့ “မုစၦီတုကမ်တာဥာဏ္”ျဖစ္လာ
ေတာ့တယ္ ။
တခုဘဝမွာ ဘုရားေလာင္းသည္ ငုငွက္ေလးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ၊တေန႔ေသာခါ ဘုရားေလာင္းငုငွက္
ႏွင့္အတူ တျခားေသာ ငွက္ေတြပါ ပိုက္ကြန္မိျပီး မုဆိုးလက္ထဲပါသြားပါတယ္ ထိုငွက္မ်ားစြာတို႔
ကိုအစာေရစာေကာင္းေကာင္းေက်ြးျပီး ေလွာင္အိမ္ၾကီးထဲထည့္ထားပါတယ္ ၊လာဝယ္တဲ့သူ
ေတြကို ေလွာင္အိမ္ထဲကေနထုတ္ထုတ္ေရာင္းပါတယ္ ၊ဘုရားေလာင္းငုငွက္ကေတာ့ တေန႔မွ
အစာမစာပါဘူး ၊မုဆိုးကဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့အစာေတြေပးေပးသူမစားဘူး ၊တျခားငွက္
မ်ားကိုလည္း မစားၾကဖို႔တရားေဟာပါတယ္ ။

ေသာေသာ္ တျခားငွက္ေတြကမစားဘဲမေနၾကဘူး ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့အစားစာေတြစားေန
ရတာ စားမွာဘဲ စားမွာဘဲေပါ့ ၊မ်ားမ်ားစားေတာ့ ဝလို႔ လွလို႔ အသားေတြတိုး ဝယ္သူေတြက
လွတဲ့ေကာင္ကိုမွေရြးဝယ္ အျမန္ ေဖာက္သည္လက္ထဲေရာက္ အျမန္ေသေပါ့ ၊ဒါကို ဘုရား
ေလာင္းငွက္ကသိတယ္ ၊လံုးဝမစားဘူး ဒီေနရာကဘယ္လိုလုပ္ရင္လြတ္မလဲ ဒါကိုပဲသူၾကံေန
တယ္ ၊ထြက္ေပါက္ကို အျမဲရွာေနတယ္ ၊ျငီးေငြ႔ေနတယ္ ထိတ္လန္႔ေနတယ္ ၊ဒီလိုနဲ့ ဝတဲ့ လွတဲ့
ငွက္ေတြအကုန္ ကုန္သြားတယ္ ။
ဘုရားေလာင္းငွက္ေလးသာက်န္ခဲ့တယ္ ၊သူကအစာမစားေတာ့ ပိန္ခ်ဳန္းျပီး အနာရေနတဲ့ငွက္
လိုျဖစ္ေနတယ္ ဝယ္မဲ့လူမရွိဘူး ၊ဒါကို မုဆိုးကျမင္ေတာ့ ဟာမျဖစ္ဘူး ဒီေကာင္းေရာဂါရွိေန
တယ္ဆိုျပီး ေလွာင္အိမ္ကေန ဆြဲထုတ္ပစ္တယ္ သြားခ်င္ရာသြာ ေသခ်င္တဲ့ေနရာေသေပါ့ ၊
ဒီေတာ့မွ ဘုရားေလာင္း ငွက္ အျပီးပိုင္ လြတ္ေျမာက္လာပါေတာ့တယ္ “မုစၦီတုကမွ်တာဥာဏ္”
ေပါ့ ။မိမိတို႔လည္း ေသမင္းမုဆိုးရဲ့ (၃၁)ဘံုေလွာင္အိမ္ၾကီးထဲ အေလွာင္ခံေနရတယ္လို႔မွတ္ၾက
ပါ ။ျပီးေတာ့မွ ဘုရားေလာင္းငွက္က“အႏၱိဘူေတာအယံေလာေကာ”ေလာကၾကီး မ်က္စိကန္း

ေနျပီ ၊   ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္-----၂၀----သို႔----အရွင္ ေရ၀တ  M,A*Philosophy)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၁၈)

      လူစစ္စစ္ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္ ။
ေတာင့္တဲ့သေဘာဟာ ပထဝီဓာတ္ ၊ရုပ္တရား ေတာင့္တဲ့သေဘာကိုသိေနတာက နာမ္တရား၊
နာတဲ့အခါမွာလည္း နာတာကရုပ္ သိေနတာက နာမ္ ၊ဓာတ္(၄)ပါးထဲ့က ဘယ္ဓာတ္ကိုဘဲရွဴ႕
ရွဴ႕ ရုပ္ နာမ္(၂)ပါးကိုေတြ႔ပါလိမယ္ ၊ဒီသေဘာကိုပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ ရွဴ႕ တတ္ ျမင္တတ္ျပီးဆိုရင္
“နာမရူပပရိေစၦဒ” ဥာဏ္လို႔ေခၚပါတယ္ ၊ဘဝ၏ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို တကယ္ရယူလိုတယ္တကယ္
ပိုင္ဆိုင္လိုတယ္ဆိုရင္ ေအာက္ထစ္ဆံု အနည္းဆံု ဒီဥာဏ္ေလာက္ကိုေတာ့ ရထား သိထားဖို႔
လိုပါတယ္ ။
နာမရူပပရိေစၦဒ ဥာဏ္ကိုရထား သိထားျပီဆိုရင္ “ကလွ်ာဏ”ပုထုဇဥ္စာရင္ထဲဝင္သြားပါျပီ ၊
လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ျပီလို႔ေျပာနိုင္ပါတယ္ ၊ဘုရားရွင္က လူ႔ဘဝကိုရဘို႔ အလြန္ခက္ခဲ့တယ္လို႔ေဟာ
ခဲ့ပါတယ္ ၊ဒါကို တခ်ိဳ႔က ပ်က္ရည္ျပဳေနၾကတယ္ လူျဖစ္ဖို႔ခက္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ဒီကေန႔ ကမၻာေပၚ
မွာ လူဦးေရေတာ္ေတာ္မ်ားလာတယ္ ၊အခ်ိဳ႔နိုင္ငံမ်ားမွာဆို ေနစရာေနရာမရွိတဲ့ထိျဖစ္ေနျပီ ၊ဒါ
ဟာ လူျဖစ္ဖို႔ မခက္ခဲ့လို႔ ခုလိုမ်ားလာတာမဟုတ္ဘူးလား ၊ဘယ္လိုလုပ္ျပီး လူျဖစ္ဖို႔ခက္ခဲ့တာ
လဲေပါ့ ။
ဘုရာစကားေတာ္ကို အမွားလုပ္ခ်င္လာၾကတယ္ ၊လူျဖစ္ဖို႔ လူ႔ဘဝကိုရဘို႔ ခက္ခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့
ဘုရားရွင္၏ စကားေတာ္က ဘာကိုဦးတည္ေနတာလဲ ၾကည့္ပါ ၊ဒီစကားေတာ္၏ ဦးတည္ခ်က္
မွာ လူတစ္ေယာက္သည္ “သဒ¨ါ-သတိ-ပညာ”(၃)ပါးနဲ႔ျပည့္စံုရမည္ျဖစ္သည္ ၊သဒ¨ါဆိုတာ ဘု
ရား တရား သံဃာ ရတနာျမတ္(၃)ပါးတို႔အေပၚ ယံုၾကည္ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္အားထားမႈ၊
တျခား ေတာကိုးကြယ္ ေတာင္ကိုးကြယ္ နတ္ကိုးကြယ္ သူရႆတီကိုကိုကြယ္ ဘိုးဘိုးေအာင္
ဘိုမင္းေခါင္ ဘိုးဘိုးၾကီး ဘိုးဘိုးလတ္ ဘိုးဘိုးငယ္ ။
ဘိုးဘိုးေထြး ၊မယ္ေတာ္ၾကီး မယ္ေတာ္လတ္ မယ္ေတာ္ငယ္ မယ္ေတာ္ေထြး ကိုၾကီးျဖဴ ကိုၾကီး
မဲ ကိုၾကီးနီ ကိုၾကီးျပာ ကိုၾကီးဝါ အမ်ားၾကီးပါ ဒါေတြ ကိုးကြယ္တာကေတာ့ ေၾကာက္လို႔ ကိုး
ကြယ္ၾကတာပါ ၊တကယ့္သဒ¨ါတရားမဟုတ္ပါဘူး ။“သတိ”ဆိုသည္မွာ ရတနာျမတ္-၃-ပါးႏွင့္
ရုပ္နာမ္းတို႔၏ မတည္ျမဲမႈ ေရြ႔လွ်ားေနမႈတို႔ကိုအမွတ္ရေနဖို႔ ကိုဆိုလိုတာပါ ၊အျခားအာရံုမ်ား
အေပၚအမွတ္ရေနမႈတို႔ကိုမဆိုလိုပါဘူး ။“ပညာ” ဆိုတာကေတာ့ အနည္းဆံုး ရုပ္နာမ္(၂)ပါး
ကိုခြဲသိနိုင္တဲ့ ပညာကိုမွ တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ ပညာလို႔ေခၚတာပါ ။
လက္ရွိကမၻာေပၚ ေနစရာေနရာမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္မ်ားေနတဲ့ လူေတြထဲက အထက္ပါ
အဂၤါ-၃-ပါးႏွင့္ျပည့္စံုတဲ့လူ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ ခန္းမွန္းၾကည့္ပါ အဲဒီ-၃-ပါးနဲ႔ျပည့္စံုတဲ့လူကို
မွ ဘုရားရွင္က ဒီလိုလူတစ္ေယာက္ေယာက္ေလာက၌ျဖစ္ဖို႔ ခက္ခဲ့တယ္လို႔ေဟာခဲ့တာပါ ၊ဘု
ရားရွင္ အလိုရွိတဲ့လူနဲ႔ ကမၻာေပၚရွိသမွ်လူအားလံုးကိုေရာေႏွာမၾကည့္ဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္ ၊ဒီ
ေတာ့ ရုပ္နာမ္တို႔ကိုခြဲနိုင္ျပီဆိုရင္ ၊ရပ္-သြာ-ထိုင္-ေလွ်ာင္း ကၠရိယာပုတ္-၄-ပါးထဲက တပါးပါး
ကိုလုပ္တိုင္း ရပ္တာက ရုပ္၊ရပ္ခ်င္တာက နာမ္ ၊ထိုင္တာကရုပ္-ထိုင္ခ်င္တာကနာမ္-သြားတာ
ကရုပ္-သြားခ်င္တာကနာမ္-ေလွ်ာင္းတာကရုပ္-ေလွ်ာင္းခ်င္တာကနာမ္-စသည္ျဖင့္ သံုးသပ္နိုင္
လာပါလိမယ္။
ဒါကို “သမၼသန”ဥာဏ္လို႔ေခၚပါတယ္ ၊ရုပ္နာမ္းမ်ားကို အဖန္ဖန္သံုးသပ္တဲ့ဥာဏ္ေပါ့၊ျပီးရင္အဲဒီ
ရုပ္နာမ္တို႔၏ ျဖစ္ပ်က္ကိုျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ“ဥဒယဗၺယ”လို႔ေခၚပါတယ္ ၊“ဥဒကဗက”   ေတာ့
မျဖစ္ေစနဲ႔ေပါ့၊ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္အခါက ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး တရားအားထုတ္မယ္ဆို
ျပီး တျခားတစ္ပါးထံသြားေမးတယ္ ၊ဘာကိုမွတ္ရမလဲေပါ့ ဒီေတာ့ ဟိ္ုကေျပာလိုက္တယ္------ ဥဒယဗၺယ ျဖစ္ပ်က္ကိုမွတ္ ခႏၵာကိုယ္မွာဘာဘဲေတြ႔ေတြ႔ အကုန္ ျဖစ္ပ်က္လို႔သာမွတ္ဆိုေတာ့
သူကေသခ်ာ မွတ္လာတယ္ ေမ႔သြားမွာေၾကာက္လို႔ ပါးစပ္ကလည္းဲတတြတ္တြတ္ရြတ္လာတယ္၊ ဒီ
ေတာ့ လမ္းတဝက္လည္းေရာေကာ့ ခလႈပ္တိုက္ပါေလေရာ--ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္-(၁၉)-သို႔---အရွင္ေရ၀တ M,A(Philosophy)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၁၇)

      ျမစ္ေရစီးေနသလိုပါဘဲ။
၁။ ပထဝီဓာတ္ကို ဝိပႆနာရွဴ႕တဲ့အခါ “မာတဲ့သေဘာ ေတာင့္တဲ့သေဘာ ထံုတဲ့သေဘာ တင္းတဲ့သေဘာ နာတဲ့သေဘာ ကိုက္တဲ့သေဘာ က်ိဳင္တဲ့သေဘာေတြကိုေတြ႔လာလိမယ္ အထိုင္မ်ားသည္ ၾကသည္ႏွင့္အမွ် ခါးကနာလာသလို ဒူးကကိုက္လာသလို ကိ်ဳင္လာသလို
ထံုလာသလို လည္ပင္းက တင္းလာသလိုစတဲ့ ေဝဒနာဆိုးေတြ ေပၚလာတတ္တယ္ ဒီသေဘာ
ေတြဟာ သိပ္အၾကာၾကီးျဖစ္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ ျဖစ္လိုက္ ပ်က္လိုက္သေဘာေတြပါ ။
ဒါကို လကၡဏာေရး(၃)ပါးတင္ျပီး အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ေပၚေအာင္ ျမင္ေအာင္ရွဴ႕ ရမယ္ ၊မာတဲ့
သေဘာနဲ့ေပၚလာတဲ့ရုပ္ ေတာင့္တဲ့သေဘာနဲ့ေပၚလာတဲ့ရုပ္ ထံုတဲ့သေဘာနဲ့ေပၚလာတဲ့ရုပ္ ကိုက္ခဲ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ေပၚလာတဲ့ရုပ္အားလံုးသည္ ျဖစ္ျပီးရင္ မၾကာခင္ပ်က္ၾကတာပါဘဲလို႔
ဥာဏ္မွာျမင္ေအာင္ ရွဴ႕ရမယ္ ၊အနိစၥကိုေတြ႔ဖို႔ျမင္ဖို႔ လေတြ ႏွစ္ေတြႏွင့္ခ်ီျပီးေစာင့္စရာမလိုဘူး
ပရမတ္ရုပ္ တကယ္အရွိရုပ္ေတြဟာ အခ်ိန္တိုငး္္အခ်ိန္တိုင္း အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ျဖစ္ေနၾကတာ
ပါ ။
၂။ေတေဇာဓာတ္ကိုဝိပႆနာရွဴ႕တဲ့အခါမွာလည္း ပူတဲ့သေဘာ ေႏြးတဲ့သေဘာ ေအးတဲ့သ
    အိုက္တဲ့သေဘာေတြကိုဘဲရွဴ႕ရပါတယ္ မေနနိုင္ေအာင္ပူလာတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး
 ေတေဇာဓာတ္၏ ေဖာက္ျပန္မႈသေဘာေလာက္ပါ ၊ပူသလို ေႏြးသလို ေအးသလို အိုက္သလို
ေတြ႔လာပါလိမယ္ ၊အၾကာၾကီးလည္းမခံဘူး ဒလစပ္ျဖစ္ပ်က္ေနတာပါ ပူတာက ေအးလိုက္ ေအးတာက ပူလိုက္ ပရမတ္ရုပ္ေတြရဲ့ ပ်က္ဆီးေျပာင္းလဲေနမႈေတြပါ ဒီသေဘာမ်ားဟာ တစ္
စကၠန္႔မွာ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ေျပာင္းလဲေနသလဲ ။
ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ ပ်က္ဆီးေနသလဲ ဥာဏ္ႏွင့္ၾကည့္ပါ သၼာဓိရွိရင္ ရွိသေလာက္ ေတြ႔ပါလိ
မည္ ၊ဘုရားရွင္ကေတာ့ တစ္စကၠန္႔မွာ ကုေဋတစ္ေသာင္းထိ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကတယ္လို႔ေဟာခဲ့
ပါတယ္ ၊ဒီသေဘာေတြကို ရုပ္အေနနွင့္ေျပာရင္ ပူသေဘာက ပူတဲ့ရုပ္ ေအးသေဘာကေအး
တဲ့ရုပ္ ေႏြးသေဘာက ေႏြးတဲ့ရုပ္ အိုက္သေဘာက အိုက္တဲ့ရုပ္ ေတေဇာရုပ္ေတြေပါ့ ၊ပထဝီ
ဓာတ္ထဲမွာေတြတဲ့သေဘာမ်ားကိုလည္း ပထဝီရုပ္ေတြလို႔မွတ္ပါ ။မရပ္မနားဘဲ တခုျပီးတခု
ျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုေတြ႔ပါလိမည္ ။
၃။အာေပါဓာတ္ကေတာ့ အလြန္သိမ္ေမြ႔ႏုညံ႔ပါတယ္ ထိေတြ႔ စမ္းသပ္လို႔မရေလာက္ေအာင္ထိ
ႏုညံ့ပါတယ္ ၊ဒါေပမဲ့ သူ႔လကၡဏာကို သူေဖာ္ျပေနပါလိမည္ ၊ေအးစက္စက္ စပ္ျဖိန္းျဖိန္း က်ိန္း
စပ္စပ္သေဘာေတြပါ ၊ၾကက္သီးထသလိုလို ေမႊးညွင္းပင္ေတြ ေထာင္လာသလိုလိုေတြ႔တတ္ပါ
တယ္ ၊အာေပါ ရုပ္ေတြေပါ့ ၊ မိမိဥာဏ္ထဲမွာ ထင္လာတဲ့ သေဘာကို လကၡဏာေရး(၃)ပါးတင္
ျပီး ၊ျဖစ္ပ်က္ျမင္ေအာင္ရွဴ႕ေပးပါ ။
၄။ါေယာဓာတ္ကေတာ့အေတာ္ထင္ရွားပါတယ္ တြန္းတဲ့သေဘာ၊လႈပ္တဲ့ေသဘာ၊ရြ႔တဲ့သေဘာ
ေကြ႔တဲ့သေဘာ၊ဆန္႔တဲ့သေဘာ၊ေစာင္းတဲ့သေဘာ၊တိန္းတဲ့သေဘာမ်ားဟာ ဝါေယာဓာတ္ ဝါ
ေယာရုပ္ေတြပါ ၊ဒီ ဓာတ္ၾကီး(၄)ပါးထဲပါတဲ့ ရုပ္သေဘာလကၡဏာအားလံုးတို႔သည္ အခ်ိန္မျခား
ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲပါတယ္ ၊နဒီေသာေတာဝိယ ျမစ္ေရယဥ္ကဲသို႔ ျပတ္ေတာက္မႈမရွိ သြင္းသြင္
စီးက်ေျပာင္းလဲေနၾကတယ္ ဆိုျပီး ဘုရားရွင္ေဟာခဲ့ပါတယ္ ၊ဒီပဇာလာဝိယ မီးေတာက္ မီးလွ်ံ
ကဲသို႔ေလာင္က်ြမ္းေနတယ္လို႔လည္းေဟာခဲ့ပါတယ္ ။
ျမစ္ေရစီးက်ေနတာကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ေရေတြဟာ တေပါင္းတည္းတစုတည္းျဖစ္ပ်က္မႈမ
ရွိစီးက်ေနၾကတာဘဲလို႔ ျမင္ပါလိမည္ ၊တကယ္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကတာပါ ၊ပထမျမင္လိုက္တဲ့
ေရဟာ ဒုတိယျမင္ကြင္းမွာမရွိေတာ့ဘူး ၊ဒုတိယျမင္လိုက္တဲ့ေရလည္း တတိယျမင္ရတဲ့ေနရာ
မွာမရွိေတာ့ ဘူး ၊အရွိန္လွ်င္ျမန္ေနလြန္းလို႔သာ တေသြးတသားတည္းလို႔ထင္ရတာပါ ။မီးစြဲ
ထားတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္မွာလည္း စြဲခါစမီးသည္ စြဲျပီးခ်ိန္မွာမရွိေတာ့ဘူး ထို႔အတူ အသစ္အသစ္
မီးေတြက ဆက္ခါဆက္ခါေလာင္ေနၾကတာပါ။
ဓာတ္ၾကီး(၄)ပါးမွာရွိတဲ့ ပရမတ္ရုပ္သေဘာတို႔သည္လည္း ျမစ္ေရတို႔ ဆီမီးတိုင္တို႔ကဲသို႔ပါဘဲ၊
ဓာတ္ၾကီး(၄)ပါးတို႔ သေဘာလကၡဏာမ်ားကို ေသခ်ာမွတ္ျပီးရွဴ႕ၾကည့္ပါ ၊ဥပမာေတာင့္တဲ့
သေဘာကိုေတြ႔ရင္ ဒီသေဘာက ဘာဓာတ္လဲ ၊ျပီးေတာ့မွ အဲဒီသေဘာထဲမွာ ရုပ္ နာမ္ခြဲပါ

ရုပ္နာမ္ကိုခြဲနိုင္ရင္ ----ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္(၁၈)--သို႔-----အရွင္ေရ၀တ M.A(Philosophy)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၁၅)

    ပညတ္တိုင္းမွာ ပရမတ္ရွိတယ္။
အရွင္ဘုရား ရွင္နာဂသိန္ဆိုတာဘယ္သူပါလိမ့္? အက်ြႏႈပ္ပါ မင္းၾကီး ၊အဘယ္ကို နာဂသိန္ဟု
ေခၚပါသနည္? -မ်က္စိ နားႏွာ ေျခလက္အဂၤါ မ်ားစြာတို႔ႏွင့္ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ရုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးကို“နာ
ဂသိန္”ဟုေခၚဝိုရျခင္းပါ မင္းၾကီး ၊ဒီေတာ့မွ ခပ္ေအးေအးေလး ျပန္ေလွ်ာက္ပါတယ္ ၊တပည့္
ေတာ္ နားလည္ေအာင္ ဥပမာျပပါဦး ?-ေကာင္းျပီ မင္းၾကီးစီးနင္းလာတဲ့ ရထားဘယ္မွာလဲ?-ဟို
ေက်ာင္းတံခါးဝမွာပါ ။
ဟုတ္ျပီ အဲဒီရထားက ဘီးတစ္လံုးသက္သက္ျဖဳတ္ထားလိုက္မယ္ ထိုဘီးကို မင္းၾကီးရထားဟု
ေခၚနိုင္မလား ၊ဝင္ရိုးတစ္ေခ်ာင္းကို ျဖုတ္လိုက္မယ္ ၊ထိုင္ခံုတစ္လံု ျဖဳတ္လိုက္မယ္ ၊အကြပ္တခု
ျဖဳတ္လိုက္မယ္ ၊အဲဒီ ပစၥည္းတစ္ခုခ်င္းကို မင္းၾကီးရထား တစ္စီးဟုေခၚနိုင္မည္ေလာ ? -မေခၚ
နိုင္ပါ အရွင္ဘုရား ၊ဒီပစၥည္းေတြအကုန္ စုေပါင္းထားတာကိုမွ ရထားဟု ေခၚနိုင္ေၾကာင္းပါ အရွင္ ဘုရား ။
ထို႔အတူပါ မင္းၾကီး က်ြႏႈပ္ ၏ မ်က္စိ နား ႏွာ ေျခလက္အဂၤါ တစ္ခုခ်င္းကို တစတစျဖဳတ္လိုက္
လွ်င္ နာဂသိန္ ဟူ၍မေခၚနိုင္ပါ ၊အကုန္စုေပါင္းထားလိုက္မွ နာဂသိန္ အျဖစ္ေခၚဝိုနိုင္တဲ့ နာမပ
ညတ္ သမုတိသစၥာ တစ္ခုေပၚလာရတာပါ ၊ဒီေတာ့ ပညတ္ဆိုတာ တကယ္မရွိဘူးလား၊ရွိတယ္
တကယ္ရွိသလား ၊မရွိဘူး ဒီသေဘာကိုနားလည္ရမယ္ ၊ပညတ္ကိုလံုးဝပယ္ လံုးဝေဖ်ာက္ပစ္
လို႔လည္းမျဖစ္ဘူး ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ပညတ္ရွိမွ ပရမတ္ရွိမယ္ ၊သမုတိသစၥာရွိမွ ပရမတၳသစၥာရွိမယ္ ၊အကာ
ရွိမွ အႏွစ္ရွိမယ္ ၊ပညတ္မရွိတာကိုျမင္မွ ပရမတ္ရွိတာကိုျမင္မယ္ ၊သမုတိသစၥာ ဆင္းရဲျခင္းကို
ျမင္မွ ၊ပရမတၳသစၥာ ခ်မ္းသာျခင္းကိုျမင္မယ္ ၊အကာမေကာင္းတာကိုျမင္မွ အႏွစ္၏တန္ဘို႔ကို
ျမင္နိုင္မယ္ ၊ဝိပႆနာရွဴ႕ တယ္ဆိုတာ အဲဒီ ပညတ္ထဲက ပရမတ္ကိုရွာျပီး ရွဴ႕ ရတာပါ၊
ပညတ္တိုင္းမွာ ပရမတ္တခုရွိျပီးသားပါ ။
သက္မဲ့ ပညတ္မ်ားစြာထဲက ကားတစ္စီးကိုၾကည့္ပါ အေကာင္းဆံူုးထုတ္လုပ္ထားတဲ့ ကားတစ္
စီးသည္ မပ်က္မဆီးဘဲ  ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ၾကာရင္လည္းၾကာမယ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀ ခံရင္လည္းခံမယ္၊
ဘယ္ေလာက္ပင္ၾကာၾကာ မည္မွ်ခိုင္ခိုင္ တေန႔ေတာ့ ေပ်က္ခ်င္ရင္ေပ်ာက္မယ္ ၊ပ်က္ခ်င္ရင္
ပ်က္မယ္ ဒါဟာ ပညတ္ ကားမွာရွိတဲ့ ပရမတ္၊အနိစၥ-မျမဲတဲ့သေဘာ၊ရုပ္ဝတၳုတိုင္းမွာဒီသေဘာ
ရွိပါတယ္ ။
ေသာေသာ္ အဲဒီအနိစၥကို ဝိပႆာမရွဴ႕ရဘူး ၊အနိစၥတခါျဖစ္ဖို႔ ႏွစ္ေပါင္းရာနွင့္ခ်ီျပီး ေစာင့္ေနရ
မွေတာ့ ကားအနိစၥမျဖစ္ခင္ ကိုယ္ျဖစ္သြားနိုင္တယ္ ေနာ္ ဘာမွရွဴ႕မွတ္ခဲ့ရမွာမဟုတ္ဘူး ၊ခုလူ
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကဒီတိုင္းျဖစ္ေနၾကတယ္ လူတစ္ေယာက္ေသတယ္ ဆံုးတယ္ဆိုတာၾကား
မွ ေအာ္---အနိစၥ အနိစၥ  တယ္ေၾကာက္စရာၾကီးပါလားေပါ့ ၊ဒီအနိစၥေတြဟာ တကယ့္အနိစၥမ
ဟုတ္ပါဘူး ။
က်ားသီလေစာင့္တဲ့ အနိစၥမ်ိဳးပါ ၊ဟိုတုန္းက သစ္က်ားတစ္ေကာင္ ဥပုသ္ေစာင့္မယ္ဆိုျပီးသီလ
ယူ-----ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္---၁၆--သို-------အရွင္ ေရ၀တ M.A(Philosophy)

Add caption

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၁၄)

    မင္းသားေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့နဂါး ။
ေမာင္ျဖဴးဆိုတာနာမ ပညတ္ပါ ၊မည္သူမည္ဝါဆိုတာကိုခြဲျခားသိနိုင္ဖို႔အတြက္သမုတ္ထားတဲ့
ပညတ္ပါ ၊ထို႔အတူ က်ြဲ ႏြား ျခံေျမ လယ္ယာ ေရႊ ေငြ စီးပြါးဥစၥာ မွန္သမ်အကုန္ ပညတ္ေတြ
ခ်ည္းပါ ၊“သမုတိသစၥာ”လို႔လည္းေခၚပါတယ္ ၊ရုပ္အတုပါ သူ႔ကို ဝိပႆနာမရွဴ႕ ရဘူး ၊
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ပညတ္ ရုပ္တု သမုတိသစၥာ ျဖစ္ေနလို႔ပါ ၊ပညတ္ဟာေတာ္ေတာ္
ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္ ။
ပညတ္မ်ားေလ လူေတြမွာ အပူမ်ားေလပါ ၊ခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာ ပညတ္ေတြဘယ္ေလာက္မ်ား
ေနျပီလဲ ၊ဟိုေခတ္အခါကမရွိတဲ့ပညတ္ေတြ-ကား ေလယဥ္ ရထား ဆိုင္ကယ္ အေပၚစက္
ေအာက္စက္ အင္တာနက္ စသည္္ေပါ့ ၊ကားဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကားအမ်ိဳးစားေပါင္း ၊ေလယဥ္
အမ်ိဳးစား-ရထားအမ်ိဳးစား-ဆိုင္ကယ္အမ်ိဳးစား-အေပၚစက္ ေအာက္စက္အမ်ိဳးစား -လက္နက္
ခဲယမ္းအမ်ိဳးစားတို႔ မေရတြက္နိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ။
သည္ပစၥည္းေတြမ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် လူတို႔၏ ခံစားလိုမႈ အာရံု ရမက္ေလာဘကလည္း နယ္
ခ်ဲ့လာတာပါပဲ ၊ဟိုတုန္းက မိသားစုတစ္စုုမွာ အေမ အေဖႏွစ္ေယာက္ရွာေက်ြးရင္ ဖံုလႈံတယ္ ဝျဖိဳးတယ္ လံုေလာက္တယ္ ခုရွိသမွ်လူအကုန္လုပ္တာေတာင္ အဆင္မေျပဘူး ၊လိုအပ္ခ်က္
ေတြ ကြက္လပ္ေတြ မ်ားးလာတယ္ ၊ဒါကို ဘုရားရွင္က“ဦေဏာယုေတၱာေလာေကာ”ေလာက
ဟာအျမဲယုတ္ေလွ်ာ့ေနတယ္ လို႔ေဟာခဲ့ပါတယ္ ။
အျမဲလိုအပ္ေနတယ္ ဘယ္ေတာ့မွမျပည့္စံုဘူး ၊ဘယ္ေလာက္ပင္ခ်မ္းသာတယ္ ျပည့္စံုတယ္ဆို
ေစ တစ္ေနရာရာက တခုခုလိုအပ္ေနလိမယ္ ၊တကယ္ေတာ့ ေလာကကလိုေနတာမဟုတ္ဘူး၊
လူတို႔၏ တဏွာေလာဘက အသစ္အသစ္ေပၚလာတဲ့ ပညတ္မ်ားကို ခံစားခ်င္ေနတာပါ ၊ခံစား
လိုမႈ ေလာဘစိတ္မ်ားလာေလ ထိုလူတို႔သႏၱန္မွာ ပူလာေလ ၊လူတို႔ပူလာသည္ႏွင့္အမွ် ေနရာ
ေဒသတို႔လည္းပူလာတယ္ ။
အသစ္ေပၚလာတဲ့ ပညတ္မ်ားကိုဘယ္ထိ ခံစားလိုသလဲဆိုတာ လက္ေတြ႔ျမင္ၾကရတာပါဘဲ၊
ဆံပင္ျဖဴလာတာကို မျဖဴေအာင္ ေဆးဆိုးတယ္ ၊က်ိဳးသြားတဲ့သြားျပန္စိုက္တယ္ ၊အပုတ္နံ႔
မထြက္ေအာင္ ေရေမႊးျဖန္းတယ္ ၊ေသခါနီးလာေလ ဆံပင္ျဖတ္ေလ ၊ဆကပ္ဝတ္ေလ ဒါကို
ေခတ္မွီတယ္ဆိုျပီးဂုဏ္ယူေနၾကေသးတယ္ ၊ေခတ္မွီတာမဟုတ္ပါဘူး ပညတ္ကိုမလြန္ေျမာက္
နိုင္တာ ၊ပညတ္ ေသာင္မွာတင္ေနတာေတြပါ ။
ေနာက္တခါ မိမိပိုင္ျဖစ္တဲ့ ပညတ္မ်ားကိုၾကည့္ -ေျခ လက္ နား ႏွာ ကိုယ္ လွ်ာ စေသာပညတ္
မ်ားကိုစြဲျပီး အပူေသာကေတြျဖစ္ ၊ဒီပညတ္ေတြဟာ အကုန္ ရုပ္တုေတြပါ ၊မင္းသားေယာင္
ေဆာင္ေနတဲ့  နဂါး လိုပါ ၊နဂါးတို႔သည္ ဘယ္လိုပံုမ်ိဳးဘဲ အေယာင္ေဆာင္ေဆာင္ အိပ္ျပီဆို
တာႏွင့္  နဂါးရုပ္ျပန္ေပၚေတာ့တာဘဲ ၊ဒီရုပ္တုေတြလည္း ဘယ္ေလာက္ပင္ေကာင္းတယ္ ခိုင္
တယ္ ျမဲတယ္ေျပာေျပာ မၾကာခင္ နဂါးရုပ္ေပၚတာပဲ ။
ပညတ္ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး   ရွင္နာဂသိန္ကို မိလိႏၵမင္းၾကီးက ပညာျပိုင္ပြဲမွာေမးခဲ့ဖူးပါတယ္ ၊“အ

ရွင္ဘုရား-------ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္---၁၅---သို႔-----အရွင္ေရဝတ M.A(Philosophy)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၁၃)

    မ်က္စိမွိတ္ျပီးရွာၾကည့္ပါ။
ငေတေပ  ဆိုတာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားပါ ၊တေန႔သူ႔ကို ဘုန္းၾကီးက စာက်က္ခိုင္းတယ္ ၊ဒီ
ေတာ့ ငေတေပက“အန္နံနံ အန္နံနံ ထရံမွာဘာလဲမသိတခု-ေအာ္ -သိျပီးသိျပီ
ဆႏြင္းႏွင့္ ထံုး ၊
ဆက္ဆိုျပန္တယ္ -အန္နံနံအန္နံနံံ ဆႏႊင္းႏွင့္ ထံုးႏွင့္ေရာရင္ ေသြးျဖစ္၏ ”
၊ဆႏႊင္း+ထံုးေရာ
ရင္ေသြးျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ဘုန္းၾကီးက လုပ္ၾကည့္တယ္ ဟာဟုတ္ျပီ တကယ္ျဖစ္တာဘဲ ဒီ
ေကာင္တယ္ ေတာ္ေနပါလားေပါ့ ၊
ေနာက္ထပ္ ဘာဆိုမလဲ နားေထာင္ေနတယ္ ၊ငေတေပက ထပ္ဆိုျပန္တယ္ “-အန္နံနံအန္နံနံ
စကာ ႏွစ္ခ်ပ္ အေတာင္တပ္ သိန္းေခါင္ျပည္ေရာက္” ၏ ဒီေတာ့ ဘုန္းၾကီးက စေကာ ႏွစ္ခ်ပ္
ရွာတယ္ ၊ျပီးေတာ့ ဘယ္လက္မွာ တစ္ခ်ပ္၊ညာလက္မွာတစ္ခ်ပ္ ၾကိဳးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ခ်ည္
ျပီး ၊ေက်ာင္းမၾကီး ေခါင္မိုးေပၚသို႔ တက္ အဲကေန သူသိန္းေခါင္ျပည္သို႔
ပ်ံမယ္ေပါ့ ၊သူ႔တပည့္
ငေတေပ ေျပာတဲ့တိုင္း အေတာင္တပ္ထားျပီ ။
သြားခါနီး ငေတေပကိုေခၚျပီးေျပာတယ္ “ေဟေကာင္ ငါ သိန္းေခါင္ျပည္သြားေတာ့မယ္ ၊ငါ
ဈ ာန္ရေနျပီ ၊ေလေပၚမွာ ပ်ံျပီး သြားမယ္ ၊ေက်ာင္းကိုေသခ်ာေစာင့္ေပါ့
၊က်က်နနမွာျပီး ေက်ာင္း ေခါင္မိုး ထိပ္ဆံုးက ဈ ာန္နဲ႔ ပ်ံတက္လိုက္တာ
တခါတည္း သိန္းေခါင္ျပည္မေရာက္ဘ၊
ဆူးျခံုထဲသို႔ေရာက္ပါေလေရာ ေနာ္ ၊ ငေတေပဆရာဘုန္းၾကီး ဈ ာန္ရပံုေလးပါ
၊ဒီလို ဈ ာန္မ်ိဳး
ေတာ့မရေစနဲ႔ ။
ခု စတုတၳ အဆင့္မွာရတဲ့ သၼာဓိဟာ အလြန္ခိုင္ခန္႔တဲ့ သၼာဓိျဖစ္သြားပါျပီ
၊ဒီကေန ဝိပႆနာသို႔
ကူးရပါတယ္ ၊“ဝိဲပႆနာ”ဆိုတာ “အဘိဓမၼာ ပိဋက”ထဲက အဆီႏွစ္အျဖစ္ထြက္လာတဲ့ တခု
တည္းေသာ ပညာပါ ၊ရုပ္ နာမ္တို႔၏ ျဖစ္ ပ်က္ေနမႈကို ရွာေဖြတဲ့ေနရာမွာ ဘယ္စမ္းသက္စစ္
ေဆးမႈ ပစၥည္းကိရိယာႏွင့္မွမတူဘဲ နိုင္းစရာမရွိေလာက္ေအာင္ ထူးျခားထက္ျမက္တဲ့ ပညာပါ၊
ေလာကုတၱရာ ပညာလို႔မွတ္ပါ ။
ေလာကုတၱရာ ဆိုတာ ေလာက+ဥတၱရပါ ၊ေလာက က လူ႔ေလာက-နတ္ေလာက-ျဗဟၼာေလာ
က သံုးမ်ိဳးပါ ၊ဥတၱရက မြန္ျမတ္ျခင္းလို႔မွတ္ပါ ၊အဲဒီ ၃ ေလာကထက္
မြန္ျမတ္တဲ့တရားလို႔ဆိုပါ
တယ္ ၊ဒီ ပညာႏွင္မွ ဝိပႆနာ ရွဴ႕ရတာပါ ၊မ်က္စိမွိတ္ျပီးရွာေဖြရတဲ့
လုပ္ငန္းပါ ၊ဝိပႆနာစျပီး
လုပ္ေတာ့မည္ဆိုရင္ ပထမဆံုး ပညတ္+ပရမတ္ခြဲရပါမည္ ၊ပညတ္ရုပ္ ပရမတ္ရုပ္ခြဲပါ၊ဒါကိုမခြဲ
တတ္ရင္ ဝိပႆနာ ရွဴ႕လို႔မရပါဘူး ။
ပညတ္သည္လည္း အဇၥ်တၱ-အတြင္းပညတ္ ၊ဗဟိဒၵ-အျပင္ပညတ္ဆိုျပီး ၂မ်ိဳးရွိပါတယ္ ၊ပညတ္
ဆိုတာ တကယ္မရွိတဲ့တရာကိုေျပာတာပါ ၊တကယ္အရွိတရားးလို႔ ထင္ရတယ္ ဒါေပမဲ့
တကယ္မရွိဘူး ၊ဥပမာ ေမာင္ျဖူ ေမာင္နီ ေမာင္ေမႊး ေမာင္ေထြ ေမာင္ျပာ ေမာင္ဝါ ေမာင္မဲ-
ေယာက္က်ား မိန္းမ ကုလား ရွမ္း မြန္ ကရင္ ရခိုင္ ဗမာ ခ်င္း -ေတာေတာင္
ေရေျမ စသည္ျဖင့္
ေခၚဝိုေနၾကတဲ့အထဲက၊ေမာင္ျဖဴဆို

တာ ဘာလဲ ?-
                                     ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္
----၁၄--သို႔---အရွင္ ေရဝတ M.A(Philosophy)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၁၂)

   ေရေပၚမွာလမ္းေလွ်ာက္လို႔ရတယ္ ။
“လံုးစံုလင္းရာ တ၌သာ” တတိယအဆင့္မွာ အကုန္ထင္ထင္လင္းလင္းျဖစ္သြားပါ

တယ္၊ရုပ္
နာမ္ တို႔အေပၚမွာ ျဖစ္ပ်က္ႏွင့္တကြ ေျပာင္းလဲေနမႈမ်ားကို
ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္သြားတဲ့
သေဘာပါ ၊ႏွာသီးဝမွာ စိတ္ကိုထားျပီး ေလဝင္ ေလထြက္ကိုရွဴ႕လိုက္တဲ့အခါ ဝင္ေလသည္
ႏွာသီးဖ်ားမွေနျပီး ႏွသီး၏ အတြင္းအသားဆိုင္ နံရံ ေမႊးညွင္းပင္
တခုခုကိုထိခတ္ ဝင္လာတတ္
ပါတယ္ ၊ထိုသို႔ ထိိေတြ႔တဲ့သေဘာကို ဥာဏ္မွာ သိေနပပါလိမည္ ။
သိတာႏွင့္ တျပိုင္တည္း အဲဒီ ထိေတြ႔မႈ ေဝဒနာဟာ ပ်က္သလား မပ်က္ဘူးလားၾကည့္ပါ ၊ပ်က္
တယ္ဆိုရင္ အနိစၥ ၊ထပ္ခါထပ္ခါပ်က္ေနျခင္းသည္ ဒုကၡ ၊မပ်က္ေအာင္ တားလို႔မရျခင္းသည္
အနတၱ ၊ဒါဟာ ရုပ္ နာမ္တို႔ အျမဲ ေျပာင္းလဲေနတတ္တဲ့ သေဘာပါ လားလို႔ ရွဴ႕
မွတ္လိုက္ရင္၊
ရုပ္ နာမ္မ်ားကို ျမဲတယ္ ခိုင္တယ္ လို႔စြဲထားတဲ့ သကၠာယ
သူ့႔အလိုလိုေျပသြားပါတယ္ ၊အရွိန္
ေလွ်ာ့က်လာတယ္ ။
ဒီလိုျဖစ္ပ်က္မႈေတြဟာ တခါပ်က္ျပီးရင္ ေနာက္မပ်က္ေတာ့ဘဲ ရက္ေပါင္းမ်ားစြ
လေပါင္းမ်ားစြ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး ၊စကၠန္႔တိုင္း မီးနစ္တိုင္း
ဗီဇနာတိုင္း ပ်က္ေနတာပါ ၊
တစ္စကၠန္႔မွာ နာမ္က ကုေဋတစ္သိန္း  ရုပ္က ကုေဋတစ္ေသာင္း ပ်က္ပါတယ္
၊ဒါကိုေတာ့ ဘုရားရွင္၏ ဥာစ္ေတာ္ႏွင့္မွ ျမင္နိုင္တာပါ ၊အဲဒီထဲက မိမိတု႔ိ
ဥာဏ္စြမ္းႏွင့္ ဘယ္ႏွစ္ခုေလာက္
ျမင္နိုင္စြမ္းရွိမလဲ ရွဴ႕ၾကည့္ပါ ။
“ထိ”တဲ့သေဘာက ရုပ္ ထိတာကိုသိတာက နာမ္ ၊ဒီ ရုပ္ နာမ္ႏွစ္ပါးဟာ အၾကာၾကီးမေနပါဘူး
ထိ သေဘာကလဲ ထိျပီးတာႏွင့္ပ်က္ ၊သိ သေဘာကလဲ သိျပီးတာႏွင့္ပ်က္၊ပူသေဘာ၊ေအးသ
ေဘာ၊ ေနြးသေဘာ ၊လႈပ္သေဘာ ၊နာသေဘာမ်ားတို႔သည္လည္းအကုန္ ျဖစ္ ပ်က္၊ဒီျဖစ္ပ်က္
မ်ားကို တစ္စကၠန္႔မွာ (၁၀)ခုေလာက္ျမင္နိုင္ျပီဆိုရင္ ထိုသူ၏ သၼာဓိသည္
၊“ဥပစာရသၼာဓိ”ပါ ၊
တတိယ က်င့္စဥ္မွာ ရလာနိုင္တဲ့ သၼာဓိပါ ။
စတုတၳအဆင့္ စတုတၳက်င့္စဥ္မွာေတာ့ “စမွာျငိမ္ေလဘိ”ဆိုတဲ့အတိုင္း အကုန္ ျငိမ္းေအးသြား
ပါျပီး ၊ဒိစတုတၳအဆင့္ကို “သမထကေန ဝိပႆနာ”သို႔ကူးေေသာ ေပါင္းကူးတံတားလို႔လည္း
ေခၚပါတယ္ ၊ပီတိစေသာ ဝိပႆနာ ရန္သူမ်ားလည္းမရွိေတာ့ဘူး စိတ္ဟာအေတာ့္ကိုၾကည္
လင္သြားပါျပီ ၊ထိုင္လိုက္တာႏွင့္ သၼာဓိကိုရေတာ့တာဘဲ ၊စိတ္ကို
အျမန္စုစည္းနိုင္တယ္ ၊ေလာ
ဘ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာမ်ားကိုလည္း ထိမ္းနိုင္တယ္ ။
ဒါကို “အပၸနာသၼာဓိ”လို႔ေခၚပါတယ္ ၊အပၸနာဆိုတာ ဈ န္ပါ
၊အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္လို႔ရတယ္ ၊မိုးေပၚမွာ
လမ္းေလွ်ာက္လို႔လဲရတယ္ ၊ေျမေအာက္ထဲ ဝင္ရင္လည္းရတယ္ ၊ေရေပၚမွာ လမ္းသြားလို႔
လည္းရတယ္၊ ကိေလသာကုန္ျပီးတဲ့ရဟန္းတာ အရွင္သူျမတ္မ်ားတို႔ တန္ခိုးျပတယ္ဆိုတာ
ဒီ သၼာဓိႏွင့္ ျပၾကတာပါ ၊ေသာေသာ္ မိမိတို႔ ခ်က္ခ်င္းျပနိုင္လိမယ္ေတာ့
မထင္ပါ္နဲ႔ ေတာ္ၾကာ
“ငေတေပ” ဆရာဘုန္းၾကီးလိုျဖစ္ေနလိမယ္ ။
                                          ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္
---၁၃---သို႔------အရွင္ ေရဝတ M,A(Philosophy)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၁၁)

        ဒါေတြက ရန္သူေတြပါ။
ပီတိ ဆိုတာႏွစ္သက္မႈပါ ၊ပီတိ(၅)မ်ိဳးရွိပါတယ္ ၊၁-ခုဒၵကာပီတိ-အငယ္စားပီတိေပါ့ ၊လူတစ္
ေယာက္ေယာက္က ကိုယ့္ကိုခ်ီးမႊမ္းေျမွာက္ပင့္လိုက္တဲ့အခါ ျဖစ္တဲ့ပီတိ။၂--ခဏိကာပီတိ-
ခပ္ျပင္းျပင္းျဖစ္တဲ့ပီတိ၊ေကာင္းသတင္းတခုကို လတ္တေလာၾကားရတဲ့အခါ ျဖန္းခနဲ႔ျဖစ္တတ္
တဲ့ပီတိ ၊ဥပမာ ဆယ္တန္းေျဖထားတဲ့သူတစ္ေယာက္ ေအာင္တဲ့သတင္းကိုၾကားရတဲ့အခါ
ျဖန္းခနဲ႔ ျဖိန္းခနဲ႔ ျဖစ္ျပီး အလြန္ ဝမ္းေျမာက္ရတဲ့ သေဘာ ဒါဟာ ခဏိကာပီတိပါ။
၃။ၾသကႏၱိကပီတိ-တစ္ကိုယ္လံုးမွာ လႊမ္းမိုးျပီး တစိမ့္စိမ့္ ျဖစ္ေနတဲ့ ပီတိ ၊ဥပမာ ရွင္ျပဳရေတာ့
မယ့္ ေမာင္ရင္ေလာင္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ သူ၏ မိဘမ်ားရင္မွာ  ေတြးယင္းေတြးယင္းတလိမ့္လိမ့္
ျဖစ္ေပၚလာတတ္တဲ့ ပီတိ။ ၄။-ဥေဗၼဂါပီတိ ၊မိမိကိုယ္ကိုေလေပၚမွာ ေျမာက္ၾကြေစနိုင္ေသာ ပီတိ-တကယ္မေျမာက္သည့္တိုင္ ေျမာက္သြားသည့္အလား ထင္ေယာင္ထင္မွားရေသာပီတိ
ဤပီတိသည္ တရားအားထုတ္ေနသူတို႔ သႏၱန္မွာ အမ်ားအားျဖင့္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊တရားမွတ္
ယင္း သၼာဓိအားေကာင္းလာျပီး ၊
ရုပ္ နာမ္ တို႔၏ ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈမ်ားကို ထင္ထင္ရွင္းရွင္း ျမင္လာတဲ့အခါ ငါဟာ ဈာန္ရေနျပီ ၊ဈန္ရ
ခါနီးေနျပီ ၊ခႏၵာကိုယ္ၾကီး အေပၚကိုတက္သြားျပီလား ၊အေပၚသို႕ ပ်ံတက္ေတာ့မလို႔လား ဆိုျပီး
ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့ တရားအေပၚ ၊တနည္း မိမိကိုမိမိအထင္ၾကီးလာတတ္တယ္၊ မ်စိထဲတြင္လည္း
အေရာင္းမ်ိဳးစံုတို႔ကိုျမင္လာတတ္တယ္ ၊မိမိကိုယ္ကအေရာင္ဝါေတြထြက္ေနသလိုလိုလည္း
သလိုလိုလည္းထင္လာတတ္တယ္ ၊ဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာသမားကသိပ္အေရးၾကီးပါတယ္ ၊ဆရာ
သမားကေသခ်ာ ရွင္းမျပရင္ ၊သူေတြ႔ျမင္ေနရတာေတြကို တကယ္အဟုတ္ထင္ျပီး ၊မာနဝင္
လာတတ္တယ္ ။
တကယ္မဟုတ္ပါ ၊ဥေဗၼဂါပီတိ ေၾကာင့္အဲလို ျဖစ္ေနတာ ၊ဒါကိုေသခ်ာမသိရင္ေတာ့ ထိုေယာဂီ
တရားမရေတာ့ ဘူး ၊အဲဒီမွာတင္ ေသာင္တင္ေနတတ္တယ္ ။၅ -ဖရဏာပီတိ-ၾကာရွည္စြာ
တစ္ကိုယ္လံုး၌ ပ်ံ႔ႏံ႔ျပီးတည္ေနတဲ့ ပီတိ၊ ဥေဗၼဂါပီတိေၾကာင့္ ခံစားေနရတဲ့ နွစ္သက္မႈေတြ
လြယ္လြယ္နဲ႔မေပ်ာက္ေတာ့ ဘူး ၊ဒီေတာ့ မိမိအေပၚ ပိုျပီးအထင္ၾကီးလာတယ္ ၊ငါတကယ္ တ
ရားထူးရျပီး ဆိုျပီး ၊တရားစခန္းကထြက္သြားတတ္တယ္ ၊စိတ္ကေယာင္ကရမ္းျဖစ္သြားတတ္
တယ္ ၊ဒါေၾကာင့္ တရားလုပ္တဲ့ လူမ်ားမွာ ဒီ  ခုဒၵကာပီတိ ၊ခဏိကာပီတိ ၊ၾသကႏၱိကပီတိ၊
ဥေဗၼဂါပီတိ ၊ဖရဏာပီတိ (၅)မ်ိဳးတို႔၏ ေႏွာင့္ခ်က္မႈမွ လြန္ေျမာက္နိုင္ဖို႔လိုတယ္ ။
၄င္း ပီတိမ်ား ျဖစ္တတ္တဲ့အခ်ိန္ဟာ  ဥပစာရသၼာဓိ အဆင့္သို႔မေရာက္ခင္ေလးမွာ ျဖစ္တတ္ပါ
တယ္ ၊တနည္း  သမထကေန ဝိပႆနာသို႔ ကူးေျပာင္းခါနီးမွာ ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊“ဝပႆႏုပ
ကၡိေလသ” ဝိပႆနာ ၏ရန္သူ ဝိပႆနာ၏ အေႏွာင့္ခ်က္ ဝိပႆနာ၏ ညစ္ညဴေၾကာင္း
(၁၀)ပါးထဲမွာ ဒီ (၅)ပါးလည္းပါဝင္တယ္ ၊ဒီတရားမ်ား အေႏွာင့္ခ်က္က လြန္ေျမာက္သြားရင္
ေတာ့ ရုပ္ နာမ္ မ်ား၏ သေဘာကို ထင္ထင္လင္းလင္း ျမင္နိုင္ပါျပီ ။ခုဦးဇင္းေျပာေနတာက
သၼာဓိ ထူေထာင္တဲ့ေနရာမွာ အဆင့္(၄)ဆင့္ရွိတဲ့ထဲက တတိယ အဆင့္ပါ၊“ပထမဆင့္က-ရွဴ
သြင္း+ရွဴထုတ္အမႈလုပ္။ဒုတိယ ဆင့္က -အမႈမပါ အမွတ္သာ။တတိယဆင္က-လံုးစံုလင္းရာ
တ ၌သာ။ဒိတတိယအဆင့္မွာ အကုန္ ထင္ထင္လင္းလင္းျဖစ္သြားတာကိုေျပာတာပါ ၊စတုတၳ
အဆင့္မွာေတာ့ အကုန္ျငိမ္းသြားပါတယ္ ----ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္--၁၂--သို႔-----အရွင္ ေရဝတ M.A(PHILOSOPHY)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၁၀)

      ႏွာသီးအတြင္းမွာဘာေတြရွိသလဲ။


ဝိရိယစိုက္ျပီး တရားမွတ္ရတဲ့ အေၾကာင္းက တခါမွ မမွတ္ထူးေသးတဲ့ လူုေတြအတြက္ ဝင္
ေလ ထြက္ေလတို႔ကို ဝင္ထြက္သြားလာေနတဲ့အတိုင္း မွတ္ေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ၾကာလာတာ
ႏွင့္ အမွ် စိတ္မွာ ထိန မိဒၵေတြျဖစ္ျပီး ထိုင္းမႈိင္းသြားတတ္ပါတယ္၊ဝိရိယနဲ့ မွတ္တဲ့ခါက်ေတာ့
အဲဒီ ကိေလသာေတြ မလာေတာ့ဘူး အျမဲအမွတ္ရေနတယ္ ၊ဒါေၾကာင့္ ဝိရိယ စိုက္ရတာပါ ၊
ဒီလို ဝိရိယ စိုက္ရတာကို လယ္တီ ဆရာေတာ္ၾကီးက “ရွဴသြင္း+ရွဴထုတ္အမႈလုပ္”ဆုိိျပီး အမႈ
တစ္ခုအျဖစ္လုပ္ဖို႔ သတိေပးခဲ့ပါတယ္ ။
ဝင္ေလ ထြက္ေလကို မွတ္တဲ့အခါ ပထဝီ-အာေပါ-ဝါေယာ-ေတေဇာ ဓာတ္ၾကီး ၄ပါးထဲက “ဝါ
ေယာ”ဓာတ္ ပထဝီ ကာယပါ၊ ဝင္ေလ ထြက္ေလတို႔ကို အာရံုစိုက္ ရႈ႔႕ မွတ္ေနေတာ့ စိတ္ဟာ
တျခားေနရာကိုမေရာက္ေတာ့ ဘူး ၊ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ျငိမ္သက္လာတယ္ ၊တည္ျမဲးလာ
တယ္ ၊တကယ္လို႔မိမိ၏စိတ္က တျခားေနရာကို ကူးသြားတယ္ ေရာက္သြားတယ္ ဆိုရင္လည္း
ျပန္ျပီးစု၊ ႏွာသီးဝမွာ ျပန္ထား ၊ခႏၶ¨ာကိုယ္ၾကီးက နာလာ ကိုက္လာ၊ခဲလာရင္လည္း ကၠရိယာပုတ္
ကို ျပင္ထိုင္လို႔ရပါတယ္ ။
စိတ္ကိုေတာ့ မလြင့္ေစနဲ့ေပါ့ ၊အေရးၾကီးတာက ဝင္ေလကိုဝင္ေလဟုသိ၊ထြက္ေလကိုထြက္
ေလဟုသိေနဖို႔သာအဓိကပါ၊ဒါက သၼာဓိ ရွာေဖြတဲ့ေနရာမွာ ပထမဆံုးလုပ္ရမဲ့အခ်က္ပါ၊ပထမ
အဆင့္ေပါ့၊ တခ်က္မွမလြတ္ေစဘဲ ရႈ႕မွတ္ေနသူ၏ စိတ္ကို ကိေလသာက သိပ္လာျပီးမကပ္
ေတာ့ဘူး ၊ဒီအဆင့္ကို“ပရိကမၼ” သၼာဓိ လို႔ေခၚပါတယ္ ။
ဒုတိယအခ်က္ ဒုတိယအဆင့္ကေတာ့ ဝင္ေလထိတဲ့ေနရာ၊ထြက္ေလထိတဲ့ေနရာတို႔ကိုသိေန
ရမယ္ ၊ဝင္ေလက ဘယ္ေနရာကိုထိသြားသလဲ၊ ထြက္ေလက ဘယ္ေနရာကိုထိသြားသလဲေပါ့
ႏွာသီး၏ အတြင္းမွာ ေလထိနိုင္တဲ့ေနရာေတြကေတာ့ ၊အတြင္းသားနံရံ၊ေမႊးညွင္းပင္ ၊ႏွားသီးရဲ့
အဆံုး အာေစာင့္ အဲဒီေနရာမ်ားကို ထိသြားတတ္ပါတယ္ ၊ထိတဲ့အခါ ဘယ္လိုေတြ႔သလဲဆို
တာလဲသိေနရမယ္ ၊ဥပမာ ယားတဲ့သေဘာ၊နာတဲ့သေဘာ၊ရြရြသေဘာ၊က်ဥ္တဲ့သေဘာမ်ားလဲ
ေတြ႔တတ္ပါတယ္ ။ေလ ေနာက္ကိုလိုက္ျပီး မွတ္ေနစရာေတာ့ မလိုဘူး၊ ထိ တဲ့ေနရာကိုသိေန
ဖို႔ပါ ။လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက“ဝင္ေလထိ+ထြက္ေလထိ ထိတိုင္းထိတိုင္းသိ”လို႔သ
တိေပးခဲ့ပါတယ္၊ဒါလဲ ပရိကမၼသၼာဓိပါ ။
တတိယ အခ်က္ တတိယအဆင့္မွာေတာ့ သာမန္သိရံုနဲ့မရေတာ့ဘူး ၊ရုပ္ နာမ္ခြဲသိရမယ္ ၊
ဝင္ေလ ထြက္ေလကို ရုပ္ နာမ္ ခြဲရမယ္ ၊ခြဲပံုကို ေသခ်ာမွတ္ပါ ၊ဝင္ေလ၊ထြက္ေလ ဆိုတာ
ရုပ္ ၊ဝါေယာဓာတ္၊ ရွဴသြင္းခ်င္တာက စိတ္ နာမ္တရား ၊ရွဴသြင္းျပီးတဲ့အခါ ျပန္ျပီး မႈတ္ထုတ္
ခ်င္တာက စိတ္ နာမ္တရား ၊ထြက္လာတာက ေလရုပ္တရား ၊ဝင္လာတဲ့ေလကရုပ္တရား ၊
ဝင္လာတာကိုသိတာက နာမ္တရား၊ ဝင္ေလကတေနရာရာကိုထိတဲ့အခါ ထိတာကိုသိတာက
နာမ္တရား၊ ထိတာက ရုပ္တရား။


ဒီႏွာသီးဝကေန အားလံုးကို ရုပ္ နာမ္ခြဲၾကည့္လို႔ရပါတယ္ ၊ဥပမာ လူတစ္ေယာက္ ထိုင္ေနတဲ့
ေနရာက ျပန္ထတဲ့အခါလည္း၊ ထိုုင္ခ်င္တာက နာမ္၊ ထိုင္လိုက္တာက ရုပ္၊ထခ်င္တာက နာမ္ ၊
ထလိုက္တာက ရုပ္ ၊သြားခ်င္တာက နာမ္ ၊သြားတာက ရုပ္၊ေျပာခ်င္တာက နာမ္ ၊ေျပာတာက
ရုပ္ ၊စားခ်င္တာကနာမ္ ၊တကယ္စားတာက ရုပ္ ၊အိပ္ခ်င္တာကနာမ္၊ အိပ္တာကရုပ္၊အိပ္ယာ
ကျပန္ထခ်င္တာကနာမ္ ၊ထလာတာကရုပ္ ၊ဒါေတြ အကုန္ ရုပ္-နာမ္ေတြပဲလို႔ သိလိုက္ရင္“ငါ
ဆိုတဲ့ အတၱ”အရွိန္ဝါေလွ်ာ့လာတယ္ ။
အစြဲေတြလဲ ေလွ်ာ့လာတယ္ ၊အစြဲဆိုတာ “သကၠာယ”ပါ ၊ငါ သူပုဂ¾ဳလ္သတၱဝါ ေယာက္က်ား မိန္မ၊ငါ့တိုင္းျပည္ ငါ့လူမ်ိဳး ၊ငါ့မ်ိဳးငါ့ေဆြ၊ငါ့သား ငါ့သၼီး ငါ့ေျမး ငါ့ျမစ္ ၊ငါ့ရႊ ငါ့ေငြ ငါ့က်ြဲ ငါ့ႏြား ၊
ငါ့လယ္ ငါ့ကိုင္း ငါ့ေတာင္ ငါ့ယာစသည္ျဖင့္ စြဲယူၾကတာအားလံုးသကၠာယပါ ၊အျပင္ သကၠာ
ယေပါ့ ၊တနည္း အမ်ားနဲ့ ဆိုင္တဲ့ သကၠာယ ၊ကိုယ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းနဲ့သာဆိုင္တဲ့
ငါ့ခႏ¨ာ ငါ့အသက္ ငါ့ေခါင္း ငါ့ေျခ ငါ့လက္ ငါေကာင္းတယ္ ငါေတာ္တယ္ ငါတတ္တယ္ ငါျမင့္
တယ္ ငါျမတ္တယ္ ငါသိတယ္ ငါျမင္တယ္ ဆိုုတဲ့ တစ္ကိုယ္ပိုင္ သကၠယေတြကလည္းအမ်ား
ၾကီး ။
ဒါေတြအားလံုးကို ပရမတၳ မ်က္စီနဲ႔ၾကည့္ရင္ တကယ္အဟုတ္မရွိဘူး ၊ပညတ္မ်က္စီနဲ႔ၾကည့္
ေနၾကလို႔သာ တကယ္ထင္၊ အဟုတ္ထင္ျပီး  အထင္ျမင္ေတြမွားေနၾကတာပါ ၊ဒကို “ဒိ႒ိ”လို႔
ေခၚပါတယ္ ၊အမွန္ကို ျမင္နိုင္စြမ္းမရွိတဲ့တရား ၊ျမင္ေကာင္းျမင္ပါလိမည္ သို႔ေသာ္ မျမင္ခ်င္
ေယာင္ေဆာင္ေပးတတ္တဲ့တရား “ဒိ႒ိ”လို႔မွတ္ပါ ၊ဒီေတာ့ သကၠာယႏွင့္ဒိ႒ိ ေပါင္းလိုက္ေတာ့
“သကၠာယဒိ႒ိ”ေပါ့ ၊ဒီသကၠာယဒိ႒ိ၏ နယ္နိမိတ္ကေတာ္ေတာ္က်ယ္ျပန္႔ပါတယ္ ၊ငါဆိုတဲ့ အတၱက ဦးစီးျပီး အမွားျမင္ အမွားေတြး အမွားလုပ္တာမွန္သမွ်အားလံုးသကၠာယပါ ၊ဒီလိုလုပ္
တတ္ျခင္းတို႔သည္ ရုပ္ႏွင့္နာမ္ကိုကြဲကြဲျပားျပားမသိနိုင္ေသးသေရြ႔ ဆက္ခါဆက္ခါလုပ္ေနၾက
မည္သာ ။
ရုပ္နာမ္ကိုကြဲျပီး ထိုရုပ္နာမ္တို႔၏ မျမဲမႈ အနိစၥ ၊ဆင္းရဲမႈ ဒုကၡ ၊အစိုးမရမႈ အနတၱတို႔၏ သေဘာ
ကို ထင္ထင္ရွားရွား သိလာျပီဆိုရငေတာ့ ၊္ သကၠာယ၏ အစြဲမ်ားမွာတေျဖးေျဖး ေျပလာေလွ်ာ့
လာတာပါပဲ၊နယ္နိမိတ္သည္လည္း က်ဥ္းလာေတာ့တယ္ ၊သကၠယ အရွိန္ဝါ နည္းလာေလွ်ာ့
လာတာႏွင့္အမွ် စိတ္၏ ျငိမ္းခ်မ္းမႈ ခ်မ္းသာမႈ တည္ျငိမ္မႈတို႔ကိုရလာတာပါပဲ ၊ဒီအခ်နိမွာမိမိကို
မိမိအလြန္ႏွစ္သက္တဲ့  “ပီတိ”ပီတိ(၅)မ်ိဳးျဖစ္လာတတ္တယ္ ၊ပီတိ-၅-မ်ိဳး၏ သေဘာကိုလည္း
ေသခ်ာမွတ္ပါ။---ျငိမ္းခ်မ္းေရးရင္ခြင္---၁၁--သို႔--------အရွင္ ေရဝတ M.A(PHILOSOPHY)

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၉)

                                                       လက္ႏွီးစုတ္ျဖစ္ေနျပီ။

သတၱဝါတမ်ိဳးမ်ိဳတို႔ အသက္ကိုသတ္ျဖတ္တဲ့အခါ “ကိေလသာ”မ်ာစြာပါဝင္သလို
၊“သူတပါး”စည္စိမ္ ခိုးယူတဲ့ေနတဲ့အခါ ၊“သူတပါး”သားမယား
ကိုတို႔ ျပစ္မွာတဲ့အခါ
၊“သူတပါး”တို႔အားလိမ္လွည့္ေျပာ

ဆိုတဲ့အခါ၊“ေသရည္အရက္”မ်ားကိုေသာက္စားတဲ့အခါတို႔မွာလည္း
အဲဒီ“ကိေလသာ”
ေတြအကုန္ပါဝင္ၾကပါတယ္ ။ဒါေတြကိုမလုပ္ပဲေနလိုက္ေတာ့ စိတ္ မွာ
“ကိေလသာ”ေတြကင္းေနတာေပါ့ ၊ကိေလသာမရွိေတာ့ စိတ္ ဟာ
ၾကည္လင္ သန္႔ရွင္းေနတယ္ ၊ေကာင္းတဲ့ အၾကံစည္ေတြ ၊ေကာင္းတဲ့
အေျပာဆိုေတြ၊ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြနွင့္ ၊ၾကက္သရည္ရွိေနတယ္ ၊
မဂၤလာရွိေနတယ္ ၊စိတ္၏ အရွိန္ဝါေတြ ျမင့္မားေနတယ္ ။
ဘုရားသြာ၊ ေက်ာင္းတက္ အလုပ္မ်ားလုပ္ခ်င္လာတယ္ ၊ဒီေတာ့ မိမိတို႔ရဲ့
“စိတ္”မွာ “ကိေလသာ” ခဏေလးကင္းရင္ ခဏေလးျငိမ္းခ်မ္းတယ္
အၾကာၾကီးကင္းရင္ အၾကာၾကီး ျငိမ္းခ်မ္းတယ္ ဆိုတာ လက္ေတြ႔ပါ ၊တခါမွ ထပ္ျပီး
ျဖစ္မလာနိုင္ေအာင္လုပ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တခါမွ  “ပူ”
တယ္ဆိုတာမရွိေလာက္ေအာင္ ျငိမ္ခ်မ္းနည္မွာ “သံသယ”ျဖစ္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့
။ေသာေသာ္ “သီလ”ေလာက္ႏွင့္ေတာ့ ကိေလသာကို
လံုးလံုးမပါယ္နိုင္ဘူး ၊ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ ကိေလသာဟာ
“ဝီတကၠမကိေလသာ+အႏုသယကိေလသာ”ဆိုျပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိလို႔ပါ၊“ဝီတကၠမကိ
ေလသာ”ဆိုတာ လူျမင္ထင္ရွားေအာင္ လြန္လြန္ ၾကဴးၾကဴး ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့
ကိေလသာကိုေျပာတာပါ ၊ခု ဦးဇင္းေျပာေနတဲ့-ေလာဘ-
ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာေတြေပါ့။
ဒီကေန႔ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ အေတာ္ထင္ရွားပါတယ္ ၊ဝီတကၠမ ကိေလသာ”
ဘယ္လိုလြန္ၾကဴးတယ္ ၊ဘယ္လိုေဖာက္ျပန္တယ္ ဆိုတာ၊ကံ (၅)ပါးလံုးနဲ့ လြန္က်ဴး
ေဖာက္ျပန္ေနၾကာတာပါ ၊သူ့အသက္ကို သတ္တဲ့ေနရာမွာလည္း  အသားစားလို႔ရတဲ့
သတၱဝါေတြကိုအသာထား၊
ဇာတ္တူျဖစ္တဲ့ လူလူခ်င္းခ်င္းသတ္ေနၾကတာေတြအမ်ားၾကီးပါ ၊အဲဒီထဲမွာတခါ
ပိုျပီးထိတ္လန္႔စရာေကာင္းတာေတြက“မိဘ”ႏွင့္ သား
သမီး+ညီႏွင့္အစ္ကို+ေမာင္ႏွင့္
ႏွမ+ဆရာႏွင့္တပည့္စသူေတြေတာင္သတ္ၾကျဖတ္ၾကျဖစ္ေနတာေတြ ျမင္တဲ့တိုင္း
ၾကားတဲ့ အတိုင္းပါပဲ၊
သူတပါးဥစၥ ခိုးတဲ့ေနရာမွာလည္း၊ ရမက္ေလာဘေဇာေတြႏွင့္
မိဘ-သားသၼီး-ညီကိုေမာင္ႏွမ-ေဆြမ်ိဳးဥာတိ-ဆရာတပည့္ မေရွာင္နိုင္ေတာ့
ပဲ၊ခိုးခ်င္ရာခိုး-ယူခ်င္တာယူျဖစ္ေနၾကျပီ။
မွာယြင္းတဲ့ ကာေမသု အက်င္ဆိုျပန္လည္း
မေျပာရဲေလာက္ေအာင္ပင္။ေသရည္အရက္ေသာက္စားတဲ့ေနရာမွာလည္း အေဖႏွင္သား+
ဦးေလး+ဦးၾကီးအကန္႔သက္မရွိ
တဝိုင္းတည္းေသာက္-တဝိုင္းတည္းမဴး-တဝိုင္းတည္းမွာ ရန္ျဖစ္၊ဒါေတြဟာ
လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ျဖစ္ေနတဲ့
“ဝီတကၠမကိေလသာ”ေတြေပါ့၊ မုသား လိမ္လည္ေျပာဆိုတဲ့ ေနရာမွာလည္း
မည္သူမည္ဝါရယ္လို႔မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊လိမ္ခ်င္တဲ့သူကိုလိမ္၊
လွည့္ခ်င္္တဲ့သူကိုလွည့္ ေနၾကတဲ့ေခတ္ပါ ၊ဒီေနရာမွ “မုသာဝါဒ” ကိုစတင္
လြန္က်ဴးခဲ့သူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ေျပာပါ
မည္။
“မုသာဝါဒ”လိမ္ညာေျပာဆိုတဲ့အလုပ္ကို “ကမၻာ”ေပၚတြင္ ပထမဆံုး
စတင္ေျပာခဲ့သူမွာ“ေစတိယမင္း”ၾကီးျဖစ္ပါတယ္ ၊ေစတိယတိုင္းကို
အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ မင္းၾကီးပါ၊အဲဒီးတုန္းက ဒီကံကို
ဘယ္သူမွမလြန္က်ဴးေသးတဲ့အခ်ိန္ပါ၊နန္းတြင္းမွာ ပညာရွိပုေရာဟိတ္ ေရြးတဲ့ေန႔
စျပီးေျပာ
ခဲ့ပါတယ္ ၊သူတို႔ရဲ့ ထုံးစံအရဆိုလွ်င္ ဘယ္ရာထူးအတြက္မဆို လူေရြးခ်ယ္လွ်င္
ၾကီးစဥ္ ငယ္လိုက္ေရြးရပါတယ္ ၊ဥပမာ ဝန္ၾကီးေနရာက
ဝန္ၾကီးတစ္ေယာက္ ရာထူးကႏုပ္ထြက္လွ်င္ ၄င္းေနရာကို ထိုသူမွာ ညီရွိလွ်င္
ညီကိုေပးရမည္၊ညီထဲမွာ အၾကီး- အငယ္ရွိလွ်င္ အၾကီးက
စျပီးေပးရပါတယ္၊အၾကီးက လက္မခံတဲ့ခါမွ အငယ္ကိုေပးရပါတယ္ ၊သားသၼီးဆိုလည္း
သားၾကီးကစေပးရပါတယ္၊ဒီအစဥ္လာကို အိႏၵိယ
မွာ ခုထိက်င့္သံုးေနပါတယ္ ။
“ေစတိယ”မင္းလုပ္ပံုက ပုေရာဟိတ္ေနရာကေနထြက္ျပီး ရေသ့ျပဳသြားတဲ့ ပုဏၰားမွာ
ညီ ႏွင့္ သားႏွစ္ေယာက္က်န္ခဲ့ပါတယ္ ၊အဲဒီႏွစ္
ေယာက္ထဲက ညီကိုေပးရမွာကုိမေပးဘဲ-သားကိုေပးလိုက္ပါတယ္
၊တိုင္သူျပည္သားမ်ားက အၾကီးမေပးဘဲ ဘာလို႔အငယ္ကိုေပးရတာလဲ
လို႔ေမးတဲ့ခါ ၊“ဘုရင္”က အငယ္ကို အၾကီးဆိုျပီး လိမ္လွည့္ေျပာပါတယ္
၊ေျပာျပီးတာႏွင့္ တျပိုင္နက္ “ဘုရင္”ကို ေျမမ်ိုဳသြားပါတယ္ ၊ဒါဟာ
“မုသာဝါဒ”ရဲ့အျပစ္ပါ၊ခုခ်ိန္မွာသာ
“မုသား”ေျပာသူေျမမ်ိဳစတမ္းဆိုရင္-ေလာကၾကီး အသံတိတ္သြားမည္ထင္ပါတယ္
-ေနာ္-ခုလူေတြဟာ
အျပစ္လို႔ေတာင္ မထင္ၾကေတာ့ပါဘူး၊“ေစတိယ” မင္းစျပီး လြန္က်ဴးခဲ့တာေပါ့၊
ခုေတာ့ သူမပါရင္မျပီးသေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။
သူမပါ မျပပီးလို႔ေျပာရင္လည္း သတိေတာ့ထားေပါ့၊ဒီအျပစ္က ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးလို႔
ေလွ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔၊“ေျမ”မမ်ိဳတာကလြဲလို႔ အျပစ္ေတြ
မွာ သံသရာႏွင့္ခ်ီ ျပီးေပးဆပ္ရပါတယ္ ၊ေျမမမ်ိဳဘူးဆိုတာလည္း
လက္ႏွီး္စုတ္္မွာထပ္ျပီး“အိုးမဲ”မေပတာ့တဲ့ သေဘာပါ၊လက္ရွိေခတ္က
လက္ႏွီးစုတ္ ျဖစ္ေနေတာ့ အိုးမဲက ဘယ္ေပေတာ့မလဲ၊အိုးမဲ မေပေတာ့ရင္လည္း
မီးေလာင္ခံရမွာက ေသခ်ာျပီးသားပါ။လက္ႏွီးစုတ္မီး
ေလာင္ခံရသလို၊လြန္က်ဴးသူေတြကို ေျမမမ်ိဳေသာ္လည္ မီးကဲ့သို႕႔ ေလာင္ေနမွာပါ။
ျဖစ္ေလရာ ဘဝမွာ ၁။စကားမပီသျခင္း-၂။သြားမညီညြတ္ျခင္း-၃။ခံတြင္းပုတ္ညွီျခင္း-၄။အသားအေရေမြးေျခာက္ျခင္း-၅။မ်က္စိနားမၾကည္
လင္ျခင္း-၆။ရုပ္အဆင္း ခ်ိဳ႕  တဲျခင္း-၇။ၾသဇာ အာဏာမတည္ျခင္း-၈။ႏႈတ္ လွ်ာ
ေျပာဆိုမႈ ၾကမ္းတမ္းျခင္း-၉။စိတ္မတည္ လွ်ပ္ေပၚေလာ္
လည္ျခင္း ဆိုတဲံ အပူေငြ႔မ်ားက တန္ျပန္ ဟပ္ေနမွာပါ ၊လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး
ၾကံစည္ ေျပာဆို လုပ္ကိုင္တတ္တဲ့ “ဝီတကၠမကိေလသာ”
ေၾကာင့္ ရလာနိုင္တဲ့ အျပစ္ေတြပါ ၊တျခားကံမ်ားကို လြန္က်ဴးရင္လည္း
ဒီကံကဲသို႔ ရလာနိုင္တဲ့ တန္ျပန္ အျပစ္ေတြအမ်ားၾကီးပါ၊အျပစ္
ေတြ-အညစ္ေၾကေတြ မမ်ားရေအာင္ “သီလ”ႏွင့္အျမဲ
ေဆးေၾကာေပးပါ၊“ဝီတကၠမကိေလသာ”ကိုထိမ္းဖို႔ “သၼာဓိ”လည္လိုပါတယ္ ၊သမာဓိ
ရေအာင္လည္းလုပ္ၾကရမယ္-----ျငိမ္းခ်မ္းေရး  ရင္ခြင္--၉--သို႔------

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ရင္ခြင့္(၈)

                       လက္ႏွီးစုတ္ျဖစ္ေနျပီ။

သတၱဝါတစ္မ်ိဳးမ်ိဳတို႔ အသက္ကိုသတ္ျဖတ္တဲ့အခါ “ကိေလသာ”မ်ာစြာပါဝင္သလို ၊“သူတပါး”စည္စိမ္ ခိုးယူတဲ့ေနတဲ့အခါ ၊“သူတပါး”သားမယား
ိုတို႔ကို ျပစ္မွာတဲ့အခါ ၊“သူတပါး”တို႔အားလိမ္လွည့္ေျပာဆိုတဲ့အခါ၊“ေသရည္အရက္”မ်ားကိုေသာက္စားတဲ့အခါတို႔မွာလည္း အဲဒီ“ကိေလသာ”
ေတြအကုန္ပါဝင္ၾကပါတယ္ ဒါေတြကိုမလုပ္ပဲေနလိုက္ေတာ့ စိတ္ မွာ “ကိေလသာ”ေတြကင္းေနတာေပါ့ ၊ကိေလသာမရွိေတာ့ စိတ္ ဟာ
ၾကည္လင္ သန္႔ရွင္းေနတယ္ ၊ေကာင္းတဲ့ အၾကံစည္ေတြ ၊ေကာင္းတဲ့ အေျပာဆိုေတြ၊ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြနွင့္ ၊ၾကက္သရည္ရွိေနတယ္ ၊
မဂၤလာရွိေနတယ္ ၊စိတ္၏ အရွိန္ဝါေတြ ျမင့္မားေနတယ္ ။
ဘုရားသြာ၊ ေက်ာင္းတက္ အလုပ္မ်ားလုပ္ခ်င္လာတယ္ ၊ဒီေတာ့ မိမိတို႔ရဲ့ “စိတ္”မွာ “ကိေလသာ” ခဏေလးကင္းရင္ ခဏေလးျငိမ္းခ်မ္းတယ္
အၾကာၾကီးကင္းရင္ အၾကာၾကီး ျငိမ္းခ်မ္းတယ္ ဆိုတာ လက္ေတြ႔ပါ ၊တခါမွ ထပ္ျပီး ျဖစ္မလာနိုင္ေအာင္လုပ္နိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တခါမွ  “ပူ”
တယ္ဆိုတာမရွိေလာက္ေအာင္ ျငိမ္ခ်မ္းမည္မွာ “သံသယ”ျဖစ္စရာမလိုေတာ့ဘူးေပါ့ ေသာေသာ္ “သီလ”ေလာက္ႏွင့္ေတာ့ ကိေလသာကို
လံုးလံုးမပါယ္နိုင္ဘူး ၊ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုရင္ ကိေလသာဟာ “ဝီတကၠမကိေလသာ+အႏုသယကိေလသာ”ဆိုျပီး ႏွစ္မ်ိဳးရွိလို႔ပါ၊“ဝီတကၠမကိ
ေလသာ”ဆိုတာ လူျမင္ထင္ရွားေအာင္ လြန္လြန္ ၾကဴးၾကဴး ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ ကိေလသာကိုေျပာတာပါ ၊ခု ဦးဇင္းေျပာေနတဲ့-ေလာဘ-
ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာေတြေပါ့။
ဒီကေန႔ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ အေတာ္ထင္ရွားပါတယ္ ၊ဝီတကၠမ ကိေလသာ” ဘယ္လိုလြန္ၾကဴးတယ္ ၊ဘယ္လိုေဖာက္ျပန္တယ္ ဆိုတာ၊ကံ (၅)ပါးလံုးနဲ့ လြန္က်ဴး ေဖာက္ျပန္ေနၾကာတာပါ ၊သူ့အသက္ကို သတ္တဲ့ေနရာမွာလည္း  အသားစားလို႔ရတဲ့ သတၱဝါေတြကိုအသာထား၊
ဇာတ္တူျဖစ္တဲ့ လူလူခ်င္းခ်င္းသတ္ေနၾကတာေတြအမ်ားၾကီးပါ ၊အဲဒီထဲမွာ ပိုျပီးထိတ္လန္႔စရာေကာင္းတာေတြက“မိဘ”ႏွင့္ သား
သမီး+ညီႏွင့္အစ္ကို+ေမာင္ႏွင့္ ႏွမ+ဆရာႏွင့္တပည့္စသူေတြေတာင္သတ္ၾကျဖတ္ၾကျဖစ္ေနတာေတြ ျမင္တဲ့တိုင္း ၾကားတဲ့ အတိုင္းပါပဲ၊
သူတပါးဥစၥ ခိုးတဲ့ေနရာမွာလည္း၊ ရမက္ေလာဘေဇာေတြႏွင့္ မိဘ-သားသၼီး-ညီကိုေမာင္ႏွမ-ေဆြမ်ိဳးဥာတိ-ဆရာတပည့္ မေရွာင္နိုင္ေတာ့
ပဲ၊ခိုးခ်င္ရာခိုး-ယူခ်င္တာယူျဖစ္ေနၾကျပီ။
မွာယြင္းတဲ့ ကာေမသု အက်င္ဆိုျပန္လည္း မေျပာရဲေလာက္ေအာင္ပင္။ေသရည္အရက္ေသာက္စားတဲ့ေနရာမွာလည္း အေဖႏွင္သား+
ဦးေလး+ဦးၾကီးအကန္႔သက္မရွိ တဝိုင္းတည္းေသာက္-တဝိုင္းတည္းမဴး-တဝိုင္းတည္းမွာ ရန္ျဖစ္၊ဒါေတြဟာ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ျဖစ္ေနတဲ့
“ဝီတကၠမကိေလသာ”ေတြေပါ့၊ မုသား လိမ္လည္ေျပာဆိုတဲ့ ေနရာမွာလည္း မည္သူမည္ဝါရယ္လို႔မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊လိမ္ခ်င္တဲ့သူကိုလိမ္၊
လွည့္ခ်င္္တဲ့သူကိုလွည့္ ေနၾကတဲ့ေခတ္ပါ ၊ဒီေနရာမွ “မုသာဝါဒ” ကိုစတင္ လြန္က်ဴးခဲ့သူ တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ေျပာပါ
မည္။
“မုသာဝါဒ”လိမ္ညာေျပာဆိုတဲ့အလုပ္ကို “ကမၻာ”ေပၚတြင္ ပထမဆံုး စတင္ေျပာခဲ့သူမွာ“ေစတိယမင္း”ၾကီးျဖစ္ပါတယ္ ၊ေစတိယတိုင္းကို
အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ မင္းၾကီးပါ၊အဲဒီးတုန္းက ဒီကံကို ဘယ္သူမွမလြန္က်ဴးေသးတဲ့အခ်ိန္ပါ၊နန္းတြင္းမွာ ပညာရွိပုေရာဟိတ္ ေရြးတဲ့ေန႔ စျပီးေျပာ
ခဲ့ပါတယ္ ၊သူတို႔ရဲ့ ထုံးစံအရဆိုလွ်င္ ဘယ္ရာထူးအတြက္မဆို လူေရြးခ်ယ္လွ်င္ ၾကီးစဥ္ ငယ္လိုက္ေရြးရပါတယ္ ၊ဥပမာ ဝန္ၾကီးေနရာက
ဝန္ၾကီးတစ္ေယာက္ ရာထူးကႏုပ္ထြက္လွ်င္ ၄င္းေနရာကို ထိုသူမွာ ညီရွိလွ်င္ ညီကိုေပးရမည္၊ညီထဲမွာ အၾကီး- အငယ္ရွိလွ်င္ အၾကီးက
စျပီးေပးရပါတယ္၊အၾကီးက လက္မခံတဲ့ခါမွ အငယ္ကိုေပးရပါတယ္ ၊သားသၼီးဆိုလည္း သားၾကီးကစေပးရပါတယ္၊ဒီအစဥ္လာကို အိႏၵိယ
မွာ ခုထိက်င့္သံုးေနပါတယ္ ။
“ေစတိယ”မင္းလုပ္ပံုက ပုေရာဟိတ္ေနရာကေနထြက္ျပီး ရေသ့ျပဳသြားတဲ့ ပုဏၰားမွာ ညီ ႏွင့္ သားႏွစ္ေယာက္က်န္ခဲ့ပါတယ္ ၊အဲဒီႏွစ္
ေယာက္ထဲက ညီကိုေပးရမွာကုိမေပးဘဲ-သားကိုေပးလိုက္ပါတယ္ ၊တိုင္သူျပည္သားမ်ားက အၾကီးမေပးဘဲ ဘာလို႔အငယ္ကိုေပးရတာလဲ
လို႔ေမးတဲ့ခါ ၊“ဘုရင္”က အငယ္ကို အၾကီးဆိုျပီး လိမ္လွည့္ေျပာပါတယ္ ၊ေျပာျပီးတာႏွင့္ တျပိုင္နက္ “ဘုရင္”ကို ေျမမ်ိုဳသြားပါတယ္ ၊ဒါဟာ
“မုသာဝါဒ”ရဲ့အျပစ္ပါ၊ခုခ်ိန္မွာသာ  “မုသား”ေျပာသူေျမမ်ိဳစတမ္းဆိုရင္-ေလာကၾကီး အသံတိတ္သြားမည္ထင္ပါတယ္ -ေနာ္-ခုလူေတြဟာ
အျပစ္လို႔ေတာင္ မထင္ၾကေတာ့ပါဘူး၊“ေစတိယ” မင္းစျပီး လြန္က်ဴးခဲ့တာေပါ့၊ ခုေတာ့ သူမပါရင္မျပီးသေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။
သူမပါ မျပီးလို႔ေျပာရင္လည္း သတိေတာ့ထားေပါ့၊ဒီအျပစ္က ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေလွ်ာ့မတြက္ပါနဲ႔၊“ေျမ”မမ်ိဳတာကလြဲလို႔ အျပစ္ေတြ
မွာ သံသရာႏွင့္ခ်ီ ျပီးေပးဆပ္ရပါတယ္ ၊ေျမမမ်ိဳဘူးဆိုတာလည္း လက္ႏွီး္စုတ္္မွာထပ္ျပီး“အိုးမဲ”မေပတာ့တဲ့ သေဘာပါ၊လက္ရွိေခတ္က
လက္ႏွီးစုတ္ ျဖစ္ေနေတာ့ အိုးမဲက ဘယ္ေပေတာ့မလဲ၊အိုးမဲ မေပေတာ့ရင္လည္း မီးေလာင္ခံရမွာက ေသခ်ာျပီးသားပါ။လက္ႏွီးစုတ္မီး
ေလာင္ခံရသလို၊လြန္က်ဴးသူေတြကို ေျမမမ်ိဳေသာ္လည္ မီးကဲ့သို႕႔ ေလာင္ေနမွာပါ။
ျဖစ္ေလရာ ဘဝမွာ ၁။စကားမပီသျခင္း-၂။သြားမညီညြတ္ျခင္း-၃။ခံတြင္းပုတ္ညွီျခင္း-၄။အသားအေရေမြးေျခာက္ျခင္း-၅။မ်က္စိနားမၾကည္
လင္ျခင္း-၆။ရုပ္အဆင္း ခ်ိဳ႕  တဲျခင္း-၇။ၾသဇာ အာဏာမတည္ျခင္း-၈။ႏႈတ္ လွ်ာ ေျပာဆိုမႈ ၾကမ္းတမ္းျခင္း-၉။စိတ္မတည္ လွ်ပ္ေပၚေလာ္
လည္ျခင္း ဆိုတဲံ အပူေငြ႔မ်ားက တန္ျပန္ ဟပ္ေနမွာပါ ၊လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ၾကံစည္ ေျပာဆို လုပ္ကိုင္တတ္တဲ့ “ဝီတကၠမကိေလသာ”
ေၾကာင့္ ရလာနိုင္တဲ့ အျပစ္ေတြပါ ၊တျခားကံမ်ားကို လြန္က်ဴးရင္လည္း ဒီကံကဲသို႔ ရလာနိုင္တဲ့ တန္ျပန္ အျပစ္ေတြအမ်ားၾကီးပါ၊အျပစ္
ေတြ-အညစ္ေၾကေတြ မမ်ားရေအာင္ “သီလ”ႏွင့္အျမဲ ေဆးေၾကာေပးပါ၊“ဝီတကၠမကိေလသာ”ကိုထိမ္းဖို႔ “သၼာဓိ”လည္လိုပါတယ္ ၊သမာဓိ
ရေအာင္လည္းလုပ္ၾကရမယ္-----ျငိမ္းခ်မ္းေရး  ရင္ခြင္--၉--သို႔------အရွင္ေရဝတ ---M.A(PHILOSOPHY)